ارتباط شاخص توده ی بدنی با شرکت در فعالیت های فیزیکی برنامه ریزی شده و ورزش پرسنل یک بیمارستان خصوصی در اصفهان: یک مطالعه ی طولی

مقدمه: بر اساس مطالعات اخیر میزان چاقی، اضافه وزن و کم تحرکی در بین افراد جامعه به ویژه شاغلین در حال افزایش استکه می تواند بر بهره وری و توانایی انجام کار کارکنان تاثیرگذار باشد، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر شاخص توده بدنی وورزش بر شاخص توانایی کار پرسنل بیمارستانی صورت گرفت . روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی بود و بر اساس روش نمونه گیری تصادفی ساده بر روی 765 نفر از شاغلین بیمارستان خصوصی اصفهان در سال 1399 انجام شد.اطلاعات دموگرافیک و شغلی با استفاده از پرسشنامه استاندارد شاخص توانایی کار جمع آوری شد. همچنین شاخص توده بدنیافراد نیز بر اساس دستورالعمل سازمان جهانی بهداشت WHO اندازه گیری و دسته بندی شد و سپس اطلاعات گردآوری شده بااستفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون های تی تست، آنالیز واریانس و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت . نتایج: میانگین شاخص توده بدن BMI در این مطالعه 9 / 3 ± 1 / 25 بدست آمد که در دسته سوم 1 / 21 - 25 قرار می گیرد وبیانگر وجود اضافه وزن در بین کارکنان این بیمارستان میباشد. میانگین شاخص توانایی کار در افراد مورد مطالعه 53/5 ، 12/11 میباشد که مطابق با طبقه بندی نمره شاخص توانایی کار WAI 1/90 ، 3/35 ، 3/53 درصد از افراد مورد مطالعه به ترتیب دارایتوانایی کار متوسط، خوب و عالی بودند. بین فعالیت ورزشی با شاخص WAI ارتباط معنا داری وجود داشت. با توجه به میانگینسنی کارکنان (3 / 6 ± 39 / 32) که نشان دهنده جوان بودن افراد تحت مطالعه میباشد و وجود اضافه وزن و کم تحرکی میتواند درآینده منجر به بروز بیماری های مختلف و کاهش توانایی کاری و بازنشستگی پیش از موعد گردد.

Keywords:

ورزش , BMI , فرزندان , فعالیت ورزشی , بیمارستان , تحرک , فعالیت بدنی