تأثیر روحیهی عدم ابراز عجز در سبک بیان ادبیِ مهدی حمیدی شیرازی و شاملو
Publish place: Persian Language and Literature، Vol: 15، Issue: 19
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 312
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PERSI-15-19_006
تاریخ نمایه سازی: 30 بهمن 1399
Abstract:
مهدی حمیدی شیرازی و شاملو، شاعرانی تأثیرگذار در حیطهی ادبیات معاصر ایرانزمین هستند؛ روحیهی بَرمَنشی و عدم اظهار عجز در جای جایِ آثار آنها مشهود است؛ این دو شاعر، در بسیاری از نمونههای شعری خود، هنگام مواجهه با دشواریها، علاوه بر یکی دانستن قدرت خویش با شخصیتهای اساطیری، مقابل سوژههای بزرگ مانند قانون، سیاست، مقدسات و... گردنفرازی کردهاند؛ وجوه روانی ذکر شده، مرتبط با طیفهایی از خودشیفتگی است. در جستار حاضر، با استفاده از نظریات روانشناسان، علت درونی سرایش اشعار گردنفرازانه مشخص شد. پژوهش میخواهد به این پرسش پاسخ دهد که آیا مؤلفهی فکریِ نشان ندادن عجز بر کمیت، کیفیت و سبک تصویرپردازیهای ادبی این دو شاعر تأثیر چشمگیر داشته است؟ روش پژوهش، توصیفی و تحلیلی است. در پایان، این نتیجه حاصل شد که انواع جلوههای عدم اظهار عجز، نقش بارزی را در نحوهی گزینش صنایع ادبی، کمیت، پیشبرد وجه هنریِ مضامین و ارزش آثار این شاعران ایفا نموده و ازین رو قابل چشمپوشی نیست.
Keywords:
Authors
سارا پارسائی جهرمی
دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد تهران مرکزی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران
دره دادجوی توکلی
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد تهران مرکزی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران
محمدعلی گذشتی
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد تهران مرکزی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران
شیرین کوشکی
دانشیار گروه روان شناسی، واحد تهران مرکزی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران