ارائه الگوئی مناسب در راستای ارتقاء جایگاه زنجیره تامین دریائی ایران با تمرکز بر اصول توسعه پایدار با استفاده از تکنیک معادلات ساختاری

امروزه درخواست ­های زیادی از طرف ذی­نفعان گوناگون به شرکت ­ها ارائه می ­شود تا همواره کارکردها و وظایف خود را از منظر مسائل مهمی مانند زیست­ محیطی، اقتصادی، اجتماعی و حاکمیتی مورد بررسی یا بازنگری قرار دهند. در واقع مفهوم توسعه پایدار راهبردی نیز به این نوع موضوعات و مسائل اشاره دارد و سعی دارد تا با ارائه راهکارها و تکنیک هایی در راستای ارتقاء عملکرد صنعت حمل و نقل دریایی کشور گام بردارد. هدف اصلی این پژوهش، ارائه چارچوبی فراگیر از دیدگاه مولفه توسعه پایدار راهبردی صنعت در حمل ­و­نقل دریائی کشور با درنظرگرفتن مولفه های کلیدی دیگری مانند مانند تقاضاهای ذی­نفعان و عملکرد زنجیره تامین دریائی می­ باشد.   روش گردآوری داده­ های این پژوهش بصورت کتابخانه­ای - میدانی است بدین­ صورت که پس از شناسائی سنجه­ های گوناگون این سه مولفه اصلی، سنجه­ های بدست آمده بکمک تکنیک دلفی مورد جرح ­وتعدیل می­گیرند. سپس پرسشنامه­ ای براساس طیف پنج­ گزینه ­ای لیکرت طراحی و بین نمونه آماری(351 نفر از مدیران عامل یا یکی از اعضای هیئت مدیره سازمان های تعیین شده در جامعه آماری که براساس نمونه­ گیری تصادفی طبقه­ای انتخاب شده ­اند) توزیع می­گردد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از تکنیک­ معادلات ساختاری و تحلیل مسیر استفاده می­شود. درپایان الگوئی مناسب برای تبیین رابطه بین سه مولفه اصلی تشکیل دهنده مدل مفهومی در این صنعت ارائه می­ شود بگونه­ ای که براساس آن تقاضاهای ذی­نفعان بطور مستقیم و غیرمستقیم(بواسطه نقش توسعه پایدار راهبردی ) با مفهوم ارتقاء عملکرد زنجیره تامین دریائی رابطه معنی ­داری دارد.

Keywords:

Strategic Sustainable Development , Maritime Transportation , Maritime Supply Chain , Stakeholders , Structural Equation Modeling. , توسعه پایدار راهبردی , حمل و نقل دریائی , زنجیره تامین دریائی , ذی‌نفعان , تکنیک معادلات ساختاری