نقش مولفه‌های هوش هیجانی در پیش‌بینی اختلال‌های خوردن

این پژوهش با هدف تعیین نقش مؤلفه‌های هوش هیجانی در پیش‌بینی اختلال‌های خوردن در یک طرح همبستگی انجام شد. بدین منظور 380 نفر از دانشجویان دختر شاغل به تحصیل در دانشگاه آزاد اسلامی-واحد تهران جنوب در سال تحصیلی 98-97 به روش نمونه­ گیری در دسترس انتخاب شدند که به پرسشنامه­ های نگرش‌های خوردن (گرنر و گرفینکل، 1979) و هوش هیجانی (شرینک، 1996) پاسخ دادند. نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین نشانه‌های اختلال‌های خوردن با هوش هیجانی (خودانگیزشی، خودهشیاری و خودمهارگری) رابطه منفی (001/0>P) وجود دارد. افزون بر آن، نتایج آزمون تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که مؤلفه‌های هوش هیجانی پیش‌بینی کننده معناداری (001/0>P) برای نشانه‌های اختلال‌های خوردن هستند که توانایی تبیین 10 درصد از واریانس نشانه‌های اختلال‌های خوردن را دارند. در این بین زیرمقیاس­ های خودانگیزشی، خودهشیاری و خودمهارگری از هوش هیجانی به صورت منفی سهم یگانه و معناداری در تبیین نشانه­ های اختلال‌های خوردن دانشجویان دختر دارند. یافته‌های پژوهش حاضر نشان می‌دهد که سطوح پایین هوش هیجانی، آسیب‌پذیری در برابر نشانه‌های خوردن بیمارگون را افزایش می‌دهد و نشانه‌های خوردن بیمارگون مانند رژیم غذایی و نارضایتی بدنی، عوامل بسیار پرخطری برای ابتلا به اختلال‌های خوردن هستند.

Keywords:

Emotional intelligence , Eating disorders , Students , هوش هیجانی , اختلال‌های خوردن , دانشجویان