اثربخشی برنامه آموزشی تحول مثبت نوجوانی بر شاخص های تحول مثبت در نوجوانان

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی برنامه تحول مثبت نوجوانی بر شاخص‎های تحول مثبت بود. بدین منظور در یک طرح شبه‌تجربی با روش پیش‌آزمون‌ـ پس‌آزمون با گروه گواه و همراه با پیگیری، 48 دانش‎آموز دختر به‌صورت نمونه‎برداری تصادفی چندمرحله‎ای در دو گروه آزمایش (23 نفر) و گواه (25 نفر) از دانش‌آموزان دختر مشغول به تحصیل در پایه نهم دبیرستان‎های دوره اول متوسطه دولتی شهر اراک در سال تحصیلی 97-1396 انتخاب شدند. برنامه آموزشی تحول مثبت نوجوانی طی 24 جلسه یک‌ساعته برای گروه آزمایش اجرا شد. سپس هر دو گروه قبل و بعد از آموزش، همچنین دو ماه پس از پایان برنامه، به‌منظور پیگیری به پرسشنامه تحول مثبت نوجوانی (آرنولد، نات و مینهولد، 2014) پاسخ دادند. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که در کوتاه‌مدت و بلندمدت، برنامه تحول مثبت نوجوانی بر شاخص‎های تحول مثبت (صلاحیت، اطمینان، ارتباط، منش، مراقبت و همکاری) در دانش‎آموزان مؤثر است. نتایج پژوهش نشان داد برنامه تحول مثبت نوجوانی می‎تواند برنامه عملی مناسبی برای افزایش شاخص‎های تحول مثبت و ورود نوجوانان به بزرگسالی مطلوب باشد.

Keywords:

برنامه تحول مثبت نوجوانی , روان‎شناسی مثبت , نوجوانان , شاخص‎های تحول مثبت