بررسی افزایش پایداری مسکن با ترکیب معماری مینیمال و اقلیم گرا در اقلیم گرم و خشک (نمونه موردی اهواز)

انسان و طبیعت و معماری همواره جزئی از چرخه حیات و معماری پایدار قرار میگیرند . با توجه به تأثیر اقلیم بر معماری، به ویژه در کشور ایران که شرایط اقلیمی در آن بسیار گسترده است کاملا مشهود است ، نیاز به مطالعات و پژوهش های جامع در این زمینه کاملا بدیهی و لازم می نماید . امروزه با توسعه و پیشترفت تکنولوژی، لزوم توجه به توسعه پایدار و ساخت و سازهای مطابق با اصول معماری در راستای استفاده بهینه از منابع طبیعی موجود از اهمیت خاصی برخوردار است. شناخت شرایط اقلیمی در هر منطقه از مهمترین عوامل در ایجاد آسایش و رفاه کاربران ساختمان ها در آن منطقه است، چراکه معماری و اقلیم ارتباط و تأثیرات مستقیمی بریکدیگر دارند. شهر اهواز(اقلیم گرم و خشک) با افزاش جمعیت از گرمای غیرقابل تحمل و کاهش سرانه و افزایش تراکم و هوای آلوده رنج می برد و از نظر ساختار فرمی شهر در وضعیت هرج و مرج و نابسامانی قرار دارد همچنین بعلت مسائل اقتصادی و شرایط های نابهنجار دیگر، از مسکن مناسبی برخوردار نیستند و به گونه ای شده است که افراد را از ویژگی های اقلیمی و پایداری و زیست محیطی دور کرده است . ساخت و ساز ها موجب تشیکیل کالبد شهری و هویت شهری میشوند و سیمای شهر را میسازند که گواه فرهنگ و اقلیم شرایط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی آن محیط است معمار با طراحی مناسب میتواند همه این اقلام را در کالبد داخلی و خارجی مسکن نشان دهد به طوری که هر فرد با یک نگاه به مسکن بتواند تمام شرایط فرهنگ و اقلیم و ... را شرح دهد.اما معماری حال فاقد این ارزش هاست ضمن علاقه عموم مردم دراین دوره به معماری مینیمال در نظر گرفته شده است که تقلید کورکورانه از معماری غرب ممکن است موجب از بین رفتن توجه به ارزشهای معماری اقلیمی و6پایداری شود به همین سبب در این مقاله سعی بر این شده است که براساس ویژگی های مثبت معماری مینیمال و بررسی نقاط اشتراک آن با معماری ایران و اقلیم گرا به پایداری بیشتری دست یابیم نوع روش پژوهش بصورت مطالعات کتابخانه ای و میدانی بوده است و ماهیت تحقیق توصیفی کاربردی است.