پیاده مداری شهری ؛ رویکرد کمی به ارزیابی گذرهای فرهنگی بر مبنای توسعه حمل و نقل_مبنا و اصول طراحی منظر شهری- نمونه موردی: گذر رودکی تهران

تصمیم گیری در مورد مباحث برنامه ریزی و طراحی در مقیاس شهری از عوامل متعددی تشکیل شده است کهمنجر به پیچیدگی در حل مساله می گردد. روش های کمی و مقداری همواره پتانسیل بالایی در حل مسائلپیچیده از خود نشان داده اند. جستار پیشرو بر مبنای مجموعه ای از ابزارهای محاسباتی و معیارهای عددی برایارزیابی کارکرد گذرهای فرهنگی شکل گرفته است که اصول خود را از معماری منظر شهر و رویکرد توسعهحمل و نقل مبنا وام م یگیرد. رویکرد توسعه حمل و نقل_مبنا به ارائه مدلی می پردازد که شامل شکل گیریجوامع فشرده، پیاده پذیر و چندعملکردی است که در اطراف یک سیستم حمل و نقل پیشرفته شکل می گیرد وامکان ایجاد جوامع زیست پذیر و پویا بدون وابستگی به اتومبیل برای جابجایی را فراهم می آورد. اصولمجاورت فیزیکی، مجاورت توپولوژیک، تنوع تسهیلات، ضریب وقوع، چندکاربری در کنار عوامل منظرینخطوط دید، خط افق، عناصر شاخص و دید و منظر از موارد متناظر برگزیده شده بر مبنای هدف پژوهش میباشند که در رویکردی کمی و محاسباتی مبنای مقایسه مناسبی در موقعیت های تصمیم گیری چندمعیاره مثلروش تحلیل سلسله مراتبی بوجود میآورند. کاربست روش ارائه شده در نمونه موردی نشان میدهد کهرویکرد فوق از پتانسیل خوبی در جهت ایجاد امکان پیوند میان اصول بزرگ_مقیاس برنامه ریزی و سیاستگزاریشهری از یک سو و برخی راهکارهای میان_مقیاس معماری منظر از سوی دیگر برخوردار می باشد و سه گانهاصول- شاخص- ابزار بکار گرفته در قالب اصول از پیش تعیین شده قابلیت ارزیابی و مقایسه کارکرد گذرهای فرهنگی را دارد.

Keywords:

پیاده مداری , گذر فرهنگی , روش های محاسباتی , رویکرد توسعه حمل و نقل_مبنا