مدیریت زه آب های حاصل از سامانههای زهکشی و کاربرد مجدد آن در کشاورزی

به طور معمول، زه آب ها در مقایسه با آب آبیاری از کیفیت پایین تری برخوردار می باشند. برای به حداقل رساندن اثرات مخرب کوتاه مدت و بلند مدت زه آب ها بر محیط زیست، تولیدات گیاهی، حاصلخیزی خاک و کیفیت آب، توجه به مسائل مدیریتی در پروژه ها و حوضه های آبریز حائز اهمیت است . در مناطقی که با کمبود آب آبیاری مواجه هستند، استفاده از زه آب برای تکمیل منابع آب از اهمیت خاصی برخوردار است . بعلاوه با استفاده از زه آب برای آبیاری، مشکلات ناشی از تخلیه زه آب ها به حداقل رسیده و احتمال آلودگی منابع آب نیز کاهش می یابد. موارد استفاده مجدد از زه آب عبارتند از : کشاورزی سنتی، پرورش گیاهان مقاوم به شوری، سیستم های استفاده مکرر از زه آبIFDM)زیستگاه های حیات وحش و تالابها و آبشویی اولیه اراضی شور . در تولید محصولات کشاورزی، کیفیت زه آب تعیین کننده نوع گیاه مناسب کشت ا ز نظر آبیاری است . همچنین آلاینده های موجود در رواناب سطحی مانند رسوبات، آفت کش ها و مواد مغذی نقش مهمی در استفاده مجدد از زه آب برای تولیدات گیاهی ایفا می کنند. معمولاً غلظت نمک ها و بعضاً عناصر کمیاب خاص و مواد مغذی محلول در زه آب خروجی از زهکش های زیرزمینی بالا می باشد. اگر غلظت نمک بیش از حد آستانه باشد، برای رشد گیاهان مضر است . نوع نمک نیز می تواند مانع جذب مواد غذایی شده و برای گیاهان حالت سمی داشته باشد . عناصر سمی مانند بور موجب کاهش رشد گیاه شده و حضور سلنیم و آرسنیک در زه آب و ورود آنها به زنجیره غذ ایی، سلامت انسان و سایر موجودات زنده را در معرض خطر قرار می دهد. در این مقاله بصورت مختصر به بررسی موارد فوق وروشهای مدیریتی مرتبط با کاربرد زهآب ها درکشاورزی پرداخته میشود