نقد کتاب زنان در عرصة قانونگذاری ایران (1285 – 1395)

این مقاله به نقد صوری و محتوایی کتاب زنان در عرصة قانونگذاری ایران (1395-1285ش) نوشتة منوچهر نظری اختصاص یافته است. این کتاب از معدود پژوهش‌های منتشر شده با موضوع حق رای زنان به شمار می‌رود، از این رو، در خور توجه و تامل است. مهم‌ترین نقدهای صوری وارد بر این اثر عبارت از این است که مولف رسم امانت‌داری را به جا نیاورده، برخی مطالب و نقل‌قول‌های مهم یا کاملاً فاقد استناد است یا فاقد استنادهای صحیح. در بسیاری موارد به جای بهره‌گیری از متون دست اول از پژوهش‌های دست دوم استفاده شده است و گاه پژوهش‌های دست دوم به عنوان منبع واسط عامدانه حذف شده و نویسنده بی‌آنکه خود به منابع دست اول رجوع کرده باشد، به آنها استناد داده است. از جمله نقدهای محتوایی می‌توان به این موارد اشاره کرد: ناهمخوانی عنوان با محتوا، فقدان منابع دست اول و اصلی چون اسناد، مشروح مذاکرات، نشریات، خاطرات، گزارش‌های رسمی و تاریخ‌نگاری‌های هم‌زمان، بی‌توجهی مولف به سیر رخدادها و وقایعی که طی 57 سال به کسب حق رای زنان منجر شد، فقدان تحلیل برخی رخدادها و عبور شتابزده، سطحی و گذرا از بسیاری وقایع و دیدگاه‌ها و نیز تناقض‌گویی‌هایی که در برخی تحلیل‌ها ارائه شده. با توجه به جمیع نقدهای صوری و محتوایی وارده می‌توان گفت که کتاب به رغم عنوان پرطمطراق آن، حتی از ارائة گزارشی دقیق از وقایع منجر به حق رای زنان ناتوان است.

Keywords:

جنبش مشروطه , مجلس شورای ملی و مجلس سنا , حق رای زنان , مشارکت سیاسی , جنبش زنان , انقلاب سفید , مجلس شورای اسلامی