بررسی حق آموزش با رویکردی بر حقوق شهروندی در فقه امامیه

حق آموزش از حقوق اولیه شهروندان است که فارغ از زمان و مکان و مسائلی از قبیل جنسیت، زبان، نژاد، دین و قومیت می بایست در تمام اشخاصی که متولد می شوند و تا زمانی که می میرند ادامه یابد. در فقه امامیه، حق بر آموزش مورد تاکید قرآن، روایات و احادیث ائمه اطهار مورد است و با تعهدات دولت ها در زمینه حمایت از آموزش و تداوم آن که موجبات تعالی و رشد جامعه است با مقررات حقوق بشری در خصوص تکلیف بر آموزش همگانی منافات ندارد. تحقیق حاضر که با هدف اثبات حق آموزش شهروندان با توجه به دلیل و مدرک فقهی و حقوقی انجام یافته، نتیجه حاصله از آن بیان می کند که، فقیهان معتقدند، حق آموزش و تعلیم و تربیت ابتدا وظیفه اصلی خانواده ها و دولت های حاکم در هر عصری است و دانش و دانایی تنها ممیز انسان از غیر انسان است که حقوق بین الملل بشر به حفظ این حق اولیه بشری به شکل قوانین موضوعه جدید تاکید مضاعف نموده ولی هنوز از ضمانت اجرای کافی برخوردار نیست و بایستی به شکل اجباری مورد همت و تالش همگان قرار گیرد.

Keywords:

حق آموزش , حقوق شهروندان , فقه , فقه امامیه