ارزیابی و تحلیل ابعاد و مؤلفه‎های تاب‎آوری انرژی شهری با رویکرد مدل‌سازی معادلات ساختاری (مطالعه موردی: شهر بوشهر)

انرژی، یکی از زیرساخت‎های حیاتی جهت توسعه پایدار شهری است که نگاه راهبردی به آن می‎تواند باعث افزایش تاب‎آوری جوامع در دوران عدم‌قطعیت‎هایی همچون روند تغییرات اقلیمی جهانی و فاجعه‎های طبیعی غیرقابل‌پیش‌بینی شود. با وجود اهمیت انرژی برای عملکرد بهینه شهرها، ملاحظه شده است که هنگام برنامه‌ریزی شهری، چندان به مقوله تاب‎آوری انرژی و ایجاد بستری برای پایداری شهرها، توجه نشده است. بدین منظور، پژوهش حاضر با هدف شناسایی، ارزیابی و تحلیل ابعاد و مؤلفه‎های تاب‎آوری انرژی شهری در شهر بوشهر انجام‌ شده است. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و روش گردآوری داده‎ها، پرسشنامه محقق‎ساخته است. جامعه آماری این مطالعه شامل کارشناسان، معاونان و مدیران دستگاه‎های اجرایی فعال در شرکت‎های توزیع نیروی برق، گاز و آب منطقه‎ای استان بوشهر است که ۵۶ نفر از آن‎ها با روش نمونه‎گیری هدفمند انتخاب شدند. روایی پرسشنامه از طریق اعتبار محتوا و پایایی آن نیز از طریق آلفای کرونباخ تأیید شد. به منظور تجزیه‌وتحلیل داده‎ها، از روش مدل‎سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی استفاده شده است. نتایج نشان دادند معیارهای حکمرانی شهری، زیرساخت و منابع به ترتیب به دلیل داشتن بار عاملی بیشتر، نقش برجسته‎تری را در تاب‎آوری انرژی شهر بوشهر دارند؛ از این رو ضروری است مدیران و تصمیم‎گیرندگان، تأکید و توجه بیش‎تری را بر این ابعاد و مؤلفه‎ها داشته باشند.

Keywords:

تا‎بآوری , تاب‎آوری انرژی , پایداری شهری , روش مدل‎سازی معادلات ساختاری , شهر بوشهر