بررسی اثر اسپلینت ولار نئوپرنی دست بر گرفتن قدرتی و اسپاستی سیته یک فرد مبتلا به سکته مغزی (مطالعه آزمایشی)

مقدمه: از مهمترین مواردی که در اندام فوقانی افراد مبتلا به سکته مغزی دچار تغییر می­ شود، قدرت گرفتن و توان عضلات می­ باشد. تاثیر استفاده از انواع اسپلینت جهت کاهش توان عضلات و افزایش قدرت در افراد مبتلا به سکته مغزی، قابل توجه است. هدف از این تحقیق تعیین اثر اسپلینت ولار نئوپرنی دست بر گرفتن قدرتی و اسپاستی سیته یک فرد مبتلا به سکته مغزی بود. روش­ کار: در این پژوهش اسپلینت ولار نئوپرنی دست در فرد مبتلا به سکته مغزی به مدت 10 هفته روزی 8.5 ساعت مورد استفاده قرار گرفت. ارزیابی­ ها شامل اسپاستیسیته و گرفتن قدرتی با استفاده از مقیاس اشورث و داینامومتر و هفته ای یک بار بود. یافته­ ها: مقدار عددی برای گرفتن قدرتی بدون اسپلینت در ابتدای مطالعه 0.53 کیلوگرم و در انتهای جلسه دهم ارزیابی، 3.03 کیلوگرم بدست آمد. همچنین مقدار عددی گرفتن قدرتی با پوشیدن اسپلینت در ابتدای مطالعه 0.1 و در انتهای جلسه دهم 2.5 بدست آمد. اختلاف مقادیر بدست آمده از جلسه اول تا دهم نشان می­ دهد، پوشیدن اسپلینت تاثیر معناداری در افزایش مقدار گرفتن قدرتی داشته است. تغییر در میزان اسپاستیسیته قبل و بعد از استفاده از اسپلینت ولار نیز از 5 به 3، تغییری قابل توجه می باشد. نتیجه­ گیری: نتایج حاصل از این مطالعه درباره استفاده از اسپلینت ولار نئوپرنی بر گرفتن قدرتی و میزان اسپاستی سیته تغییرات قابل توجهی را در موارد اندازه گیری شده نشان داد که نتایج حاکی از اثر مثبت اسپلینت مد نظر در فرد مورد مطالعه بود.

Keywords:

Stroke , Muscle strength , Spasticity , Splint , سکته مغزی , قدرت عضلانی , اسپاستی سیته , اسپلینت