بهبود عملکرد ایمنی پرستاران با استفاده از رویکرد ارگونومی مشارکتی: مطالعه موردی در یکی از بیمارستان‌های وابسته به صنعت نفت ایران

سابقه و هدف: ارگونومی مشارکتی به مفهوم مشارکت فعال تمام اجزای یک سازمان در توسعه و اجرای دانش ارگونومی در جهت ارتقای شرایط محیط کار و ایمنی نیروی انسانی شاغل در سازمان می‌باشد. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر اجرای ارگونومی مشارکتی و آموزشی بر عملکرد ایمنی پرستاران انجام شد. مواد و روش‌‌ها: مطالعه مداخله‌ای حاضر طی یک ماه در ارتباط با 90 نفر از پرستاران بخش‌های درمانی در یکی از بیمارستان‌های بهداشت و درمان صنعت نفت خوزستان به روش نمونه‌گیری در دسترس انجام شد. افراد مورد مطالعه در سه گروه ارگونومی مشارکتی، آموزش و کنترل قرار گرفتند. به‌منظور جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه پژوهشگرساخته عملکرد ایمنی (حیطه مشارکت ایمنی و پیروی از قوانین ایمنی) استفاده گردید. در ادامه، داده‌ها با استفاده از آزمون آنالیز کوواریانس و t زوجی توسط نرم‌افزار SPSS 16 آنالیز گردیدند. یافته‌ها: نمره عملکرد ایمنی پرستاران در دو حیطه مذکور در گروه‌های ارگونومی مشارکتی، آموزش و کنترل، قبل از مداخله اختلاف معناداری را نشان نداد (05/0ارگونومی مشارکتی در حیطه مشارکت ایمنی با گروه کنترل و در حیطه رعایت قوانین ایمنی با گروه‌های آموزش و کنترل اختلاف معناداری داشت (001/0P<). نتیجه‌گیری: نتایج نشان دادند که نقش مشارکت در بهبود عملکرد ایمنی، پررنگ‌تر از آموزش بوده است. بر مبنای یافته‌ها در گروه ارگونومی مشارکتی، نمره عملکرد ایمنی افراد پس از مداخله بهبود بیشتری یافته بود. اجرای ارگونومی مشارکتی با همکاری مدیران ارشد سازمان می‌تواند گامی مؤثر در راستای دستیابی به تأمین اهداف ارگونومی و اصول کاربردی آن باشد.

Keywords:

Nurses , Participatory Ergonomics , Training , Safety Performance , ارگونومی مشارکتی , آموزش , پرستاران , عملکرد ایمنی