اثر کاربرد برون‌زای منابع مختلف تأمین‌کننده انرژی بر کیفیت پس از برداشت گل بریدنی ورد

کاهش انرژی درونی پس از برداشت گل بریدنی ورد سبب سرعت بخشی به پیری و پیشگیری از باز شدن کامل غنچه گل می‌‌شود. در این آزمایش اثر تامین‌‌کننده‌‌های انرژی شامل ساکارز (%1، %2 و 3%)، مانیتول (100، 200 و 300 میلی‌‌مولار) و  آدنوزین­تری‌‌ فسفات (ATP: 1/0، 3/0، 5/0 و 7/0 میلی‌‌مولار) بر ماندگاری ورد رقم سامورایی بررسی شد. نتیجه‌ تیمار پیوسته با منابع تامین‌‌کننده انرژی نشان داد که ATP در غلظت 7/0 میلی‌‌مولار بیشترین تاثیر را در افزیش عمر گلجایی داشت (2/14 روز) که در مقایسه با تیمار شاهد (2/8 روز)، ماندگاری را 8/5 روز افزایش داد. غلظت‌‌های 3/0 و 5/0 میلی‌‌مولار ATP  به ترتیب عمر گلجایی را به 11 و 12 روز رساندند. همچنین ماندگاری در ساکارز 3%، 4/11 روز بود. در تیمارهای یاد شده جذب محلول، وزن تر نسبی و قطر نسبی گل نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. از سوی دیگر میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز و نشت یونی گلبرگ در دوره پس از برداشت در گل‌‌های تیمار شده با غلظت‌‌های 7/0 و 5/0 میلی‌‌مولار  ATPکمتر بود. بر اساس نتیجه‌ها، کاربرد غلظت‌های مختلف مانیتول نتوانست ماندگاری ورد را افزایش دهد و حتی اثر منفی در کیفیت گل‌‌ها داشت، به طوری که ماندگاری گل‌‌ها را 8/1 روز نسبت به تیمار شاهد کاهش داد. نتیجه‌ها نشان داد که تامین انرژی مورد نیاز گل‌‌ها با استفاده از ATP می‌‌تواند راهکار اثرگذاری برای حفظ ماندگاری در گل‌‌های بریدنی ورد باشد. به‌‌طوری‌‌که برای حفظ کیفیت گل‌‌ها پس از برداشت می‌‌توان استفاده از ATP (7/0 و 5/0 میلی‌‌مولار) در محلول گلجایی را پیشنهاد داد.

Keywords:

Adenosine triphosphate , Mannitol , Peroxidase , Rose , Sucrose , آدنوزین‌تری فسفات , پراکسیداز , ساکارز , مانیتول , ورد