درمان بومی اختلالات افسردگی مزمن

هدف از پژوهش حاضر، تدوین درمان بومی آسیب افسردگی مزمن است. اینپژوهشبهشیوۀکیفیوبا استفادهازروشنظریۀبرخاستهازداده­ها انجامگرفته است.جامعۀ آماری شامل 1.کلیۀ مقالات و کتاب­های موجود، 2. نظریات درمانگران و صاحبنظران دربارۀ افسردگی مزمن و 3.کلیۀ مبتلایان به افسردگی مزمن مراجعه­کننده به مراکز مشاوره و خدمات روان ـ درمانی و سلامت روانی در شهر اصفهان در گروه سنی 25 الی 60 سال است که به­طور سرپایی درمان شدند. از میان متون مرتبط، تعداد60 مقاله و از مبتلایان به افسردگی مزمن به شیوۀ هدف­مند 12 نفر، انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل مصاحبۀ بالینیِ ساختاریافته برای اختلال‌های افسردگی مزمن در5-DSM(Scid-5-cv)، مصاحبه با سؤالات باز و به­صورت نیمه­ساختاریافته و مقیاس 24 آیتمی همیلتون (HRSD24) بود و نتایج حاصل از مراحل کدگذاری داده­ها نشان داد که آسیب­های مرتبط با افسردگی مزمن در قالب مقوله­های عوامل شناختی و رفتاری، ناامیدی به درمان، داشتن سوابق قبلی انواع افسردگی، تشخیص نامناسب، درمان نامناسب، عامل خانوادگی و روابط اجتماعی و نیز شغلی و تحصیلی و مالی، طبقه­بندی شدند. بنابراین، پروتکل درمانی بومیِ مبتنی بر  این الگو، بر اساس مقوله­های مذکور بود و با توجه به اثربخشی درمان­­های پیشین، این پروتکل درمانی ترکیبی بود از طرح­وارۀ درمانی(ST)، روان­درمانی تحلیل سیستم رفتاری شناختی (CBASP)، فعال­سازی رفتاری(BAT)، روان­درمانی بین فردی (IPT) و شناختی ـ رفتاری(CBT).