ارزیابی سطح سرمی روی(Zn )در بیماران ویتیلیگو

ویتیلیگو یک اختلال اکتسابی و با علت نامعلوم می باشد که مشخصه آن لکه ها بی رنگ مشخص می باشد که تقریبا 0/1 تا 2 درصد کل جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار می دهد. علت بروزاین بیماری هنوز مشخص نیست.ویتیلیگو ممکن است ناشـی از عوامل خودایمنی، ژنتیکی، اسـترس اکسـیداتیو و عصبی باشد. روی((Zn یک عنصر کمیاب ضروری می باشد که در دوزهای پایین مورد نیاز بوده و برای رشـد و نمو در تمام مراحل زندگی ضـروری اسـت. فرآیند کراتینیزاسیون و تولید ملانین، وابســته به آنزیم می باشــد و چون عناصــر کمیاب در فعالیت های آنزیمی و واکنش های ایمنی نقش دارند، فعالیت ای آنزیمها می تواندتحت تاثیر کمبود یا افزایش این عناصــر قرارگیرند. اختلالات روی در اتیولوژی و بیماری زایی ویتیلیگو ممکن اســت نقش داشـته باشـد. اما نتایج متناقضی در مورد مقادیر سرمی روی در بیماران ویتیلیگو وجود دارند. هدف این مطالعه، مقایسه مقادیر ســـرمی روی بین بیماران ویتیلیگو و افراد کنترل ســـالم بود. ما غلظت ســـرمی روی را در 113 بیمار ویتیلیگو و 113 کنترل ســالم که از نظر ســن و جنس با بیماران منطبق بودند اندازه گیری کردیم. مقادیر ســرمی روی با روش اســپکترومتری جذب اتمی تعیین شـدند. آنالیز آماری نتایج با اسـتفاده از نرم افزار SPSS انجام شـد. میانگین سـطح سرمی روی در بیماران ویتیلیگو و کنترل ها به ترتیب 96/738± 3/96 میکروگرم در دسـی لیتر و 129/56 ± 8/36 بود. میانگین سـطح سرمی روی در بیماران ویتیلیگو نسـبت به کنترل های سالم به طور معنی داری پایین تر بود(.(p = 0.00 میانگین غلظت سرمی روی در بیماران زن(96/51 ± 5/1834 میکروگرم در دسی لیتر) و مرد(97/679 ± 6/16 میکروگرم در دسی لیتر) نیز نسبت به کنترل های ســالم زن(111/99 ± 4/239 میکروگرم در دســی لیتر) و مرد 133/55 ± 16/877) میکروگرم در دســی لیتر) به طور معنی داری پایین تر بودند( به ترتیب p= 0.022 و .(p=0.05 نتایج مطالعه ما یک رابطه معنی دار را بین ویتیلیگو و مقادیر سرمی روی نشان می دهد. یک کاهش نسبی در میزان سرمی روی در بیماران ویتیلیگو بر نقش روی در بیماری زایی ویتیلیگودلالت می نماید و مطالعات بیش تری در مقیاس بزرگ جهت تایید یافته های این مطالعه و ارزیابی اثر مکمل روی خوراکی در بیماران با مقادیر پایین روی مورد نیاز می باشند.

Keywords:

ویتیلیگو , مطالعه مورد- شاهد , غلظت سرمی روی