فرش بافی هنری است که با نیاز مادی انسان به زیر انداز آغاز شد و با خلاقیت هنری و نگاه معنوی انسان در طول تاریخ،توصیفی هنری یافت.از این روست فرش بافی در عین اینکه صنعت محسوب می شود هنر نیز هست و اقوام مختلف تار وپود فرش هایشان را با عشق و نگاه عاشقانه می بافند،نقوش به کار رفته در این
دستبافته ها بیانگر
فرهنگ و سنن و تفکرات و باورهای مردم بوده است،هنر های سنتی ایران ریشه در
فرهنگ دارد و بیشتر جنبه کاربردی دارد و
عشایر ما از حامیان هنر کاربردی ایران اند.فرش های عشایری منابع مهمی برای مطالعه هنر و
فرهنگ ایران به شمار می روند و مهم ترین عرصه بروز ذوقیات به ویژه زنان و دختران عشایری و روستایی ایران است.آشنایی با قواعد ذوقی و بینش دیرینه در هنرهای بومی سرزمینمان موجب آکاهی از نگاه و
فرهنگ پیشینیان و بازگشایش پنجره های فروبسته به دنیای پیرامون ماست.از آنجا که اصلی ترین نمودهای تصویری و
نقوش فرش ایران را در حوزه عشایری و روستایی می توان یافت،این بخش از فرش های ایران بیشتر ما را به خود جلب نمود تا بررسی
نقوش به کار رفته در
دستبافته های عشایری بتوان به اعتقادات و باور هه و اندیشه های نهفته در درون آن پی برد و به دلیل پراکندگی و گستردگی
عشایر در ایران
نقوش دستبافته های دو ایل شاهسون و بختیاری را مورد بررسی قرار می دهیم.