اثربخشی آموزش تنظیم هیجان گروهی بر بهبود کیفیت زندگی و دشواری تنظیم هیجان زنان در دوران بارداری
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 239
This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SHPP-7-6_003
تاریخ نمایه سازی: 25 اسفند 1399
Abstract:
مقدمه: بارداری و زایمان یک عملکرد طبیعی برای زنان محسوب می‌‌شود؛ ولی در عین حال تجربه‌ای است که آسیب‌پذیری آنان را نسبت به انواع مشکلات جسمی و روان‌شناختی افزایش داده است؛ به همین دلیل نیاز به مداخلاتی برای بهبود زندگی و سلامت آنان ضروری به نظر می‌‌رسد.
هدف: مطالعه حاضر به منظور تعیین اثربخشی آموزش گروهی تنظیم هیجان بر بهبود کیفیت زندگی و دشواری تنظیم هیجان زنان باردار انجام شد.
روش: پژوهش حاضر یک مطالعۀ شبه آزمایشی همراه با گمارش تصادفی و پیش‌آزمون-پس‌آزمون و پیگیری است. جامعه مورد مطالعه، تمام زنان باردار در سال ۱۳۹۷ و در شهر تهران و نمونه، شامل ۳۹ زن باردار بود که به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. پرسشنامه‌ی کیفیت زندگی-فرم کوتاه، دشواری‌های تنظیم هیجان مورد استفاده قرار گرفت. ۸ جلسه آموزش گروهی تنظیم هیجان برای گروه آزمایش اجرا شد. نتایج مقیاس‌ها توسط نرم‌افزار ۲۴-SPSS و با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: تحلیل دادهها نشان داد که میانگین نمرات کیفیت زندگی در گروه مداخله (۵۸/۱۳=M) نسبت به گروه کنترل (۳۸/۲۵=M) افزایش بیشتری داشته است و میانگین دشواری تنظیم هیجان در گروه مداخله در مرحله پس‌آزمون (۷۷/۳۳=M) نسبت به مرحله پیش‌آزمون (۹۲/۸۷=M) و دوران پیگیری (۷۲/۲۷=M) در مقایسه با پیش‌آزمون در سطح ۰/۰۰۱ کاهش معناداری داشته است.
نتیجه‌گیری: آموزش گروهی تنظیم هیجان می‌‌تواند در بهبود کیفیت زندگی و دشواری تنظیم هیجان زنان باردار مؤثر باشد.
Keywords:
Authors
سمیرا عاملی
MSc. Student of Clinical Psychology, Department of Clinical Psychology, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مریم اصل ذاکر
Assistant Professor, Department of Clinical Psychology, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
ساغر صالحپور
Professor, Department of Obstetrics and Gynecology, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مهدی جعفری
Assistant Professor, Department of Clinical Psychology, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :