احیاء و بازسازی قنوات در راستای افزایش بهره وری و دستیابی به توسعه پایدار بخش کشاورزی (مطالعه موردی: قنات اما زاده روشن آباد شهرستان کردکوی)

خلاقیت برای تامین آب از منابع محلی از یک سو و از سوی دیگر مدیریت صحیح امکانات و منابع در دسترس موجب خلق سازه های آبی (قنات) شد. روش های قدیمی مدبریت آب های زیرزمینی، مانند سیستم قنات، می تواند نمونه خوبی از نبوغ انسان را برای کنار آمدن با کمبود آب به روشی پایدار ارائه داده و به عنوان یک راهکار خروج از مشکل خشک سالی و دستیابی به توسعه پایدار بخش کشاورزی مطرح باشند. هدف از پژوهش حاضر، تبیین ضرورت توجه به احیاء و مرمت قنات امام زاده روشن آباد شهرستان کردکوی در راستای افزایش بهره وری و دستیابی به توسعه پایدار بخش کشاورزی می باشد. در این پژوهش، عملیت اجرایی احیاء و مرمت شامل؛ لایروبی کوره قنات، ریزش برداری و نصب پالانه در کوره و میله چاه ها، باز کردن دهانه میله ها و چاه های مسدود شده و مرمت هرنج بوده و بر اساس نتایج تحقیق، با اجرای طرح احیاء و مرمت قنات، انجام عملیات لایروبی و اقدامات حفاظتی، میزان آبدهی قنات 7 لیتر در ثانیه افزایش یافت.

Keywords:

قنات , آب های زیر زمنیی , توسعه پایدار , احیاء , بهره وری