تطبیق شخصیت پردازی در رمان و نقاشی سنتی معاصر ایران ( با تاکید بر آثار بیژن نجدی و محمد باقر آقا میری)

 شخصیّت مهم­ترین پایه و اساس هر داستان است که نقش مهمّی در انتقال طرح و تم داستان دارد. داستان بر مدار آن می­چرخد و بدون شخصیّت هیچ داستانی شکل نمی­گیرد. بیژن نجدی از جمله رمان­نویسان بزرگ دوره معاصر است که رمان «یوزپلنگانی که با من دویده­اند» از مشهورترین و ماندگارترین رمان­های وی در ادب فارسی است که از فصاحت و بلاغت بسیاری برخوردار است. در هنر نقاشی نیز یکی از سوژه­های مورد توجه شخصیت­ها و مسائل مربوط به آن است و محمدباقر آقامیری از نقاشان معاصر در این زمینه دارای آثاری است.  در این پژوهش با تکیه بر روش توصیفی– تحلیلی، انواع شخصیّت از نظر ساختار، شیوه­های شخصیّت­پردازی، زاویه دید، زمان و نمودهای بکار رفته از لحاظ بیرونی و درونی شخصیّت­ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته­های این پژوهش حاکی از این است که رمان بیژن نجدی شخصّیت محور است و بیشترین تأکید آن بر روی شخصیّت­های اصلی داستان­ها می­باشد. از لحاظ شیوه­های شخصیّت ­پردازی، نویسنده بیشتر از روش غیرمستقیم سود جسته است. اکثریت شخصیّت­های اصلی این رمان، شخصیّت­های ایستا هستند. تطبیق این نوع شخصیت­پردازی با آثار محمدباقر آقامیری نشان­دهنده وجوه تشابه از نظر توجه به شخصیت­ و ابعاد آن است. اهداف پژوهش 1.بررسی جنبه ­های مختلف شخصیت­ پردازی در رمان بیژن نجدی. 2.تطبیق شخصیت­ پردازی در رمان بیژن نجدی و نقاشی سنتی معاصر با تأکید بر آثار محمدباقر آقامیری . سؤالات پژوهش 1.شخصیت ­پردازی چه نقش و جایگاهی در رمان­های بیژن نجدی دارد؟ 2.شخصیت ­پردازی در رمان و نقاشی سنتی معاصر ایران چه ویژگی­هایی دارد؟

Keywords:

بیژن نجدی , محمدباقر میری , رمان معاصر , شخصیّت‌پردازی , نقاشی سنتی معاصر