معماری یادمانی بیمارستان جندی شاپور، با تاکید بر هویت و کهن الگوها

انسان عاقل ترین موجود زمین است. در طی ادوار تاریخ همیشه فهم و فراست او نقش اصلی را در ادامه بقا در بین موجودات دیگر را داشته است. اگرچه شاید استعداد هوشمندی در افراد این گونه یکسان باشد، اما تفاوتهای محیطی سرنوست های متفاوتی را رغم میزنند. تنها اختراع بشر در ارضا نیاز به احترام فردی فقط یادمان ها بوده، که به دو دسته ذهنی و مادی تقسین می شوند. در این مقاله ضمن توضیح معنی و ریشه یادمان و کهن الگوها به نقش یادمانی بیمارستان جندی شاپور با قدمت 1700 ساله می پردازیم. اگرچه خاک آن در گیتی پراکنده است، اما یاد آن به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز آموزش علم پزشکی در تاریخ می درخشد.

Keywords:

بیمارستان یادمانی , معماری , هویت , کهن الگو , جندی شاپور