از اصالت زن تا تداوی روحی طبیعت: شفای نیایی در اکنون زمان دل گشودن است اثر آلیس واکر

تحقیق حاضر به بررسی دو مفهوم انتقادی اصالت زن و تداوی روحی طبیعت در یکی از رمانهای آلیس واکر باعنوان اکنون زمان دل گشودن است می پردازد که در سال 2004 به چاپ رسید. مفهوم اصالت زن از دید واکر رویکردی جهانشمول و غیرجدایی‌طلب است که بر اهمیت اجتماع،‌ یکپارچگی و احیای زنان تأکید می‌کند. اما اصالت زن فقط نوعی نقطۀ آغاز به حساب می‌آید. واکر درادامه پروژۀ خود برای توانمندسازی زنان، تداوی روحی طبیعت را معرفی کرد، مفهومی مستقل از بدن که تجسم نوعی انرژی پویا است و برای آسایش فرد ضرورت دارد. تجلیل وی از پیوند ذاتی میراث آمریکا-آفریقایی ها با فرهنگ بومی امریکا و تمرکزش بر وابستگی معنوی بین همۀ عناصر زندگی از جمله خصوصیات مرحلۀ دوم زندگی حرفه‌ای آلیس واکر در نقش یک نویسنده است. رمان اکنون زمان دل گشودن است نشانه‌ ورود او به این مرحلۀ فکری جدید است، مرحله ‌ای که مشخصۀ آن تجلیل از تقدس و یکپارچگی حاصل‌ از اتصال «انسان» با کل «هستی» است. او در مورد اهمیت ارتباط واقعی با طبیعت و محیط اطراف در حکم پیش‌نیازی برای یکپارچگی جسمی و عاطفی توضیح دیگری نداده است. این مقاله به فرایند مشقت‌بار سفر شخصیت اول داستان برای کشف خود می پردازد که با هدف التیام جسمی و معنوی انجام می‌گیرد. خود-بازسازی نهایی شخصیت اول داستان از طریق رجعت داوطلبانۀ او به طبیعت صورت می‌گیرد. این استقلال تازه‌به‌دست‌آمده باعث می شود که شخصیت‌ها نظم نمادینِ سرکوبگر را بی‌ثبات سازند، از تروما جان سالم به در برده و انرژی بازیابی شده خود را برعلیه گسستگی ذهن به کار گیرند.

Keywords:

تداوی روحی طبیعت , گسست , یکپارچگی , اصالت زن , شفای نیایی