خود فراموشی از منظر قرآن

بزرگ ترین حجاب ومانع برای اتصال به خدا حب (دوست داشتن) و وماندن در تکثرات وتعلقات است. هرچه از دنیا که ما از ان برای خودمان شخصیت ساخته ایم، همان حجاب بین ما و خداست. ما ازمصالح دنیایی برای خودمان هویت درست کرده ایم مصالح تشکیل دهنده ما شده خانه، ماشین، فرزند، همسر ،دوستان و... ما وجود خودمان را از دنیا بر اساس خیال خودمان ساخته ایم و با همین خیال زندگی می کنیم و وقتی که که این مصالح دچار نقص می شوند ما نیز احساس نقص می کنیم طبیعی است زمانی که ما خودمان را ماشین ببینیم وقتی ماشینمان دچار نقص می شود ما دردرونمان احساس نقص می کنیم و زمانی که برای فرزندمان گرفتاری پیش اید ما دچار سختی می شویم این وجود دنیایی که ما خودمان را از ان ساخته ایم در هنگام مرگ از بین می رود وما می مانیم وخود واقعی مان که نه فرزند نه ماشین نه خانه ونه هیچ کدام از تعلقات دنیا با ان نخواهند بود و ما هستیم واعمال مان انسان متعادل که وجود خودش را با مصالح دنیایی نساخته کسی است دلخوشی ها و ناراحتی هایش از عالم مادی نیست چون قلبش از دنیا پر نشده بلکه از خدا پر شده است

خود فراموشی از منظر قرآن Keywords:

تکثرات , تعلقات نفس , حب نفس , غفلت , هم هویتی , باطن عالم , مقام بهشت