جایگاه حکمی نور و رنگ در معماری ایرانی اسلامی دوره صفویه (نمونه موردی: مسجد امام، مسجد شیخ لطف الله)

در معماری ایرانی اسلامی فضا سازی و انتقال حس آن فضا از اهمیت خاصی برخوردار است. استفاده از نور و رنگ درمعماری ایرانی اسلامی نشان دهنده پیوند عمیق و محکم بین دین و باورهای مردم بوده است. بکار گیری نور و رنگتوسط معمار در ساخت بناهای شهر به ویژه دربناهای شاخص سبب برانگیخته شدن حس کنجکاوی مردم و در نتیجهبازدید از آن مکان و حضور در آن شده است. نور و رنگ جایگاه ویژه و خاصی در معماری ایرانی دارد و بکار بردن این دوعنصر در بناها و ترکیب این دو عنصر بنا حس خوب و خاصی را به ناظر منتقل می کند. جایگاه نور و رنگ به گونه ای استکه در برخی از آیات قرآن کریم به آن اشاره شده است. این مقاله به بررسی و تحلیل جایگاه حکمی نور و رنگ در معماریایرانی اسلامی دوره صفویه در مسجد امام, مسجد شیخ لطف الله پرداخته است. این دو مسجد جایگاه ویژه ای در معماریایرانی داشته است؛ در این مقاله به بررسی نور و رنگ به کار برده شده در این دو مسجد بزرگ اشاره شده است.

Keywords:

نور و رنگ , معماری ایرانی-اسلامی , مسجد دوره صفویه , مسجد امام اصفهان , مسجد شیخ لطف الله