نقش برنامه ریزی و مدیریت شهری در بهسازی و نوسازی بافت فرسوده و تأثیرآن در کاهش خطر زلزله (مورد مطالعاتی:منطقه 12 شهر تهران)

شهرهای امروزی در تمام نقاط دنیا به دلایل متعددی در معرض خطرات ناشی از بلایایی طبیعی قرار دارند. کشور ما به دلیل قرارگیری بر روی سه گسل خطرناک، همواره یکی از زلزله خیزترین کشورهای دنیا محسوب می شوند که شهرهای آن به دلایل فرسوده بودن بافتشان از این بلای طبیعی آسیب های فراوان دیده اند. توسعه شهرنشینی، بافت های شهری را با چالش های اساسی روبه رو کرده است که منطقه 12 به عنوان مرکز تاریخی ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست. بهسازی و نوسازی اینگونه بافت ها چه در منطقه 12 تهران چه در مناطق دیگر باعث ساماندهی به این بافت ها می شود و می تواند از آسیب های ناشی از زلزله بکاهد. برنامه ریزان شهری می توانند نقش مهمی را در ساماندهی اینگونه بافت ها ایفا کنند و حتی یکی از موفق ترین پروژه هیا شهرسازی را در این راستا رقم بزنند. روش تحقیق در این مقاله از نوع توصیفی- تحلیلی است و با استفاده از اسناد کتابخانه ای با جمع آوری اطلاعات پرداخت شده است و در این مقاله سعی بر این است که پیشنهاداتی در راستای بهسازی و نوسازی بافت فرسوده داده شود تا آسیب هایی که زلزله به جان و مال مردم وارد می کند را به حداقل رساند.

Keywords:

بافت فرسوده , نوسازی و بهسازی , منطقه 12 , زلزله , آسیب پذیری