بررسی شایستگی های کانونی مربیان تربیتی شاغل در مراکز مراقبت فرزندان بی سرپرست و بد سرپرست؛ یک مطالعه کیفی با راهبرد گروه های کانونی

رشد و تربیت سالم کودکان و نوجوانان یک جامعه به دلیل نقش تعیین کننده ای که در کیفیت زندگی آینده آن ها دارد، دارای اهمیت ویژه ای است. در این میان کودکانِ آسیب پذیر بی سرپرست و بد سرپرست (Orphan and Vulnerable Children (OVC)، به دلیل محرومیت از منابع حمایتی مهم- به ویژه مراقبت والدینی، نیازمند مراقبت های بیشتری از گروه های همتای خود می باشند (مارتین، ماتامبو و ریچتر 2011،5). تأمین نیازهای تربیتی OVC، زمینه ساز ارتقاء شاخص های تربیتی و مراقبتی در این کودکان می شود و می تواند ایفاگر نقشی مهم در ارتقاء شاخص های مراقبتی OVC باشد (جپکمبوی، ژولی، جلیارد و لیسانو، 2016 و پیلای و نسجن، 2014). امروزه در ایران، مراکز مراقبتی دولتی و غیردولتی، مسئولیت سرپرستی و مراقبت OVC را از طریق به کارگیری تیم مراقبت متشکل از مدیریت مرکز، مسئول فنی، مددکار اجتماعی، مشاور و روانشناس و مربیان امور تربیتی عهده دارند (دستورالعمل تخصصی سازمان بهزیستی کشور، 1387).