چگونه دانش آموزان را تشویق به خواندن همیشگی نماز کردم

ما انسان ها برای اینکه کوله بار هدف را به مقصد برسانیم، قادر به انجام هر کاری می شویم اما نمی دانیم که بهترین و امنترین راه خداست. راهی که میتوان با گفتگو با خدا هموارش کرد. این راه نامش نماز است؛ درست است که فقط یک واژه چهار حرفی است اما عظمت بسیاری دارد که اکثر بشریت از آن غافل اند. نماز کلمه ای است که بوی عطر گل محمدی را می دهد و عملی آسمانی است. هرگاه که مسلمانی به نماز می ایستد فرشتگان او را تا پایان این عمل صالح نظاره می کنند.... انسان که قامت می بندد ناگهان فرش زیر پایش به جای تار و پود نخ ،گل می شود، و قلبی که ناآرام است اندک اندک آرام می شود. چشمانی که عمری دراز گناهان را می دید درونش هاله ای از جنس خدا پدیدار می شود و اشکی از دیدگان جاری میشود و تمام ناپاکی ها را از چشمان نمازگزار پاک می کند. در همین لحظه دستانی که آلوده به کارهای شرک بود، سست میشود و خجل در چهره نمازگزار پدیدار می شود ،در همین لحظه خداوند دستان سست بنده اش را می گیرد و بنده اش از لطف و عنایت او متعجب می شود. شیطان که خود را بالاتر و آتش را بهتر از خاک می داند از دیدن این صحنه زیبا، عصبانی و قلبش آتش می گیرد، بی آنکه که معنای زندگی در این جهان را درک کند این جهان مملو از عشق است. عشق بنده به خدا و عشقی متقابل.... نماز این است عملی که مرا از گناهانم می زداید. من که نمی دانم چطور سرم را در مقابل خدا بالا بگیرم، آنقدر شرمسارم که نمی دانم چطور در مقابل خالق خود به نماز بایستم . ما انسان ها موجودات عجیبی هستیم هر گاه که خواستهای داریم سریع به دعا و نماز مشغول می شویم و بی آنکه حواسمان به نماز باشد در حین نماز برای رسیدن به مراد دل مان شروع به گریستن می کنیم. زمانی که به خواسته خود می رسیم دیگر همه چیز را از یاد می بریم. ما انسان ها فقط مشتی خاک هستیم ولی خالق مان ما را عزتمند کرد و اشرف مخلوقات دانست.... توانایی حرف زدن را به ما بخشید و ما را ناطق کرد. حتی راه های دیگر برای عبادت به غیر از نماز قرار داد تا بنده اش لحظه ای از خودش دور نشود. نقاش را نقاشی آموخت با این راه به او بیندیشد، نویسنده را نوشتن آموخت تا با نوشتن از یاد تو غافل نشود.

Keywords:

نماز , عشق انسان به خدا , فطرت خداجویی انسان