ارزیابی نقش سیاست های تشویقی شهرداری ها بر نوسازی بافت های فرسوده (مطالعه موردی: منطقه 14)

نواحي كهن شهري كه در زمان شكل گيري فضايي پاسخگو به سلسله مراتب نيازهايي ساكنان خود بوده اند، در پيتحولات فن شناختي و تغيير در نيازهاي زيستي، اجتماعي و اقتصادي اكنون فاقد عملكرد قوي اند. اين نواحي زماني محلو كانون ثروت و قدرت شهرها بودند، ولي در شرا يط كنوني (اكثر در شهرها) ازحيث برخورداري از زيرساخت ها و خدماتشهري ضعيف و از حيث كالبدي نابسامان هستند. هدف اين پژوهش ارزيابي نقش سياست هاي تشويقي شهرداري ها برنوسازي بافت هاي فرسوده در منطقه 14 تهران مي باشد كه بنا به ماهيت موضوع و اهدافي كه براي آن پيش بيني شده، ازنوع توصيفي تحليلي و در زمره تحقيقات كاربردي است.جامعه آماري 100725 نفر ساكن در منطقه 14 مي باشد.حجمنمونه 384 نفر مي باشد در پژوهش اخير به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آزمون رتبه اي فريدمن استفاده شدهاست.يافته ها نشان مي دهد تاثير استفاده از سرمايه هاي اجتماعي در تسريع نوسازي بافت هاي فرسوده با ميانگين بدستآمده (3/2) و تاثير سياست هاي حمايتي دولت (تسهيلات اعطايي) در جهت افزايش تمايل ساكنان به نوسازي بافت هاي فرسودهبا ميانگين كل شاخص ها برابر 3/1 مي باشد. نتيجة نهايي اينكه، مطالعات و بررسي هاي صورت گرفته نشان داده است كه اقدامات مربوط به بهبود وضعيت بافت قديمي و تاريخي شهرها بدون برنامه ريزي سيستماتيك و يكپارچه كه همة جوانباجتماعي، اقتصادي، كالبدي،مديريتي، عملكردي و...را در نظر نداشته باشد، موفق نخواهد بود.

Keywords:

توانمندسازي , بافت فرسوده , سياست هاي تشويقي , منطقه 14 شهرداري تهران