پیش‌بینی گرایش به اعتیاد براساس ناگویی خلقی و ابراز وجود در دانشجویان پرستاری

سابقه و هدف: با توجه به شیوع اعتیاد، تلاش جهت شناسایی عوامل خطر بروز این مشکل در جمعیت‌های مختلف ضروری است. پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی گرایش به اعتیاد براساس میزان ناگویی خلقی و ابراز وجود در دانشجویان پرستاری انجام شد. مواد و روش‌ها: طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی - تحلیلی بود. نمونه پژوهش شامل 160 نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی و دانشگاه آزاد کرمانشاه بود که در سال تحصیلی 98-1397 مشغول به تحصیل بودند و به شیوه نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه آمادگی به اعتیاد وید و بوچر، پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو و پرسشنامه جرأت‌ورزی گمبریل و ریچی استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره استفاده گردید. داده‌ها نیز با نرم‌افزار SPSS ویرایش 24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین ناگویی هیجانی با آمادگی به اعتیاد دانشجویان پرستاری رابطه مثبت و بین ابراز وجود با آمادگی به اعتیاد رابطه منفی معناداری وجود دارد (0/01اعتیاد فعال (0/230R2=) و همچنین 7/67 درصد واریانس آمادگی به اعتیاد منفعل (0/677R2=) به‌‌وسیله ناگویی هیجانی و ابراز وجود تبیین می‏ شود. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان داد که دو مؤلفه ناگویی هیجانی و ابراز وجود با اعتیاد رابطه دارند و باعث می‌شوند که دانشجویان پرستاری، گرایش به اعتیاد داشته باشند و لزوم توجه نظام آموزشی به منظور کاهش ناگویی هیجانی و بهبود ابراز وجود از طریق برگزاری کارگاه‌ها ضروری به‌نظر می‌رسد.

Keywords:

Alexithymia , Assertiveness , Addiction , Nursing , ناگویی هیجانی , ابراز وجود , اعتیاد , پرستاری