فرهنگ و شادی :رویکردی نظری و تجربی در زندگی روزمره سرپرستان خانوار در شهر اصفهان

     مﻘاله حاضرکه به سنجش میزان احساس شادی سرپرستان خانوارهای شهر اصفهان و زمینه های فرهنگی از جمله سرمایه فرهنگی، سبکهای فراغتی فرهنگی )علمی فرهنگی، فرهنگی هنری، ورزشی و  (...و همچنین دینداری به عنوان یکی از مولفه های فرهنگ می پردازد، یک بررسی (جامعه ۱۳۸۶ پیمایشی است که از نظر وسعت پهنانگر و از نظر زمانی، مﻘطعی است )نیمه دوم سالآماری آن کلیه سرپرستان خانوارهای شهر اصفهان هستند و حجم نمونه مﻘتضی براساس فرمول نفر تعیین شده است .به ۳۸۴کوکران،  طوری که پرسشنامه طراحی شده با روایی  سازه های مناسب طبق ضریب آلفای کرونباخ (بر حسب نسبت خانوارهای هر منطﻘه در بین مناطق مختلف شهر اصفهان توزیع شده است.  براساس نتایج حاصل از روشهای آماری مورد استفاده، میزان شادی سرپرستان خانوار در شهر بوده، به گونه۵۶/۲۳اصفهان عد احساسی شادی بعد شناختی ۵۹/۳۷  که میانگین ب و ۵۳/۸۸ ، میانگین بوده است ۲۷/۵۷ است .همچنین میانگین سرمایه فرهنگی در جامعه مورد مطالعه ۵۵/۴۲عد اجتماعی آن میانگین دارای بیشترین حد و کسب مدارک فرهنگی دارای کمترین ۳۱/۸۹ که کسب مهارتهای فرهنگی با میانگیین ۳۱/۶۸  است. ( همچنین میانگین دارا بودن وسایل فرهنگی در جامعه آماری مورد مطالعه ۱۹/۱۶)میانگین به علاوه در بین سبکهای فراغتی تعیین شده توسط تکنیک تحلیل عاملی، میانگین اوقات فراغت خانوادگی و اوقات ۲۰/۴۳، اوقات فراغت فرهنگی هنری ۲۸/۰۱، اوقات فراغت ورزشی۳۶، اوقات فراغت تفننی ۵۳/۷۸است .براساس آمارهای موجود اگرچه میزان سرمایه فرهنگی و سبکهای فراغتی ۱۵/۳۴فراغت علمی فرهنگی فرهنگی در بین سرپرستان میانگین پایینی دارد اما همواره با احساس شادمانی آنها همبسته است به طوری که به نظر می رسد با افزایش آنها میزان شادی نیز افزایش می یابد .از سوی دیگر دینداری نیز به عنوان یکی از مشخصههای فرهنگی در شهر اصفهان با احساس شادی سرپرستان خانوار رابطه معنی دار و مستﻘیم دارد.

Keywords:

سرمایه فرهنگی , شادی , اوقات فراغت , دینداری , تعاریف عاطفی و احساسی , تعاریف شناختی