بازشناسی تحلیلی- توصیفی رنگ و نور در آرای علاالدوله سمنانی

نور صفت ذاتی حق است که با تجلی در قالب پدیدار و یا مطلق از هیات، بخش زیادی از مشاهدات باطنی را از آن خود کرده است. پدیدارها در دو نوع بزرگ و خرد با مصداق­های خاص خود قابل پیگیری هستند. رنگ، بارزترین خصیصه اشراق­های نورانی است؛ ما با نگاهی گذرا به مفهوم رنگ در روانشناسی تلاش کرده­ایم ارتباط رنگ و نور را در مشاهدات غیبی و بالاخص در روند گذر از لطایف سبعه تحلیل و تبیین کنیم، از این رو، این مقاله -بدون قرار گرفتن در محدوده علم روانشناسی- در پی دریافت و بازشناسی مطالع رنگین نور و بررسی تحلیلی جایگاه رنگ در آرای علاالدوله سمنانی است. نگارنده در تفسیر رنگ­های منحصربه­فرد اطوار سبعه با روش تحلیل مفهوم کاربردی رنگ، دریافت­های خاص خود را تبیین کرده است. مطابق با یافته­های این جستار، رنگ­های زرد روح، آبی نفس و سرخ دل، سه رنگ اصلی در رنگ­شناسی عرفان سمنانی هستند. این سه رنگ هم­چنان­که در طبیعت رنگهای اولیه محسوب میشوند در نوع متافیزیکی نیز با توجه به پیام و تاثیر خاص خود حاصل عروج سالک در نشات مختلف دگردیسی درون و پدیده­هایی ثابت و تاحد بسیار زیادی قانونمندند. نگارنده با تحلیل و بررسی در مقوله بازشناسی رنگ در پی استنباط این مساله است­که رنگ­ها و طیف­های رنگین انوار هفتگانه در عین داشتن تاثیر و حقیقت­مندی از نوعی توازن و تعادل یا به­عبارتی دقیق­تر نوعی نظم و قانون در افق طیف برخوردارند؛ بنابراین آن­چه در تحلیل نور و رنگ هر لطیفه عنوان میشود، پیرو منطقی است که نگارنده در رنگ­شناسی سمنانی دریافت و بازتولید کرده است.

Keywords:

نور , رنگ , پدیدار , علاالدوله سمنانی