اثر بخشی آموزش راهبردهای یادگیری برخودراهبری آموزشدهندگان آموزش بزرگسال
Publish place: Educational Development of Jundishapur، Vol: 11، Issue: 4
Publish Year: 1399
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 363
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
JR_EDJ-11-4_031
Index date: 25 April 2021
اثر بخشی آموزش راهبردهای یادگیری برخودراهبری آموزشدهندگان آموزش بزرگسال abstract
هدف از این پژوهش تبیین اثر بخشی آموزش راهبردهای یادگیری بر خودراهبری آموزش دهندگان آموزش بزرگسال سازمان نهضت سوادآموزی بود. روش این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و دارای مرحله پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش، تمامی آموزش دهندگان نهضت سوادآموزی در شهرستان های استان تهران در سال تحصیلی ۹۹- ۹۸ بود. در این پژوهش از روش نمونه گیری هدفمند ۶۰ نفر انتخاب ودو گروه مساوی تقسیم به حکم قرعه یک گروه (۳۰ نفری) به عنوان گروه آزمایش و گروه دیگر (۳۰ نفری) به عنوان گروه کنترل مشخص شد. جهت جمع آوری داده ها ازپرسشنامه خودراهبری استفاده شد. متغیر مستقل (آموزش راهبردهای یادگیری) طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای روی گروه ازمایش اجرا گردید و در مرحله پی گیری یعنی یک ماه بعد از مرحله ی پس آزمون متغیر وابسته فقط روی گروه آزمایش اجرا گردید. بعد از جمع آوری دادههای پژوهش، اطلاعات و نتایج به دست آمده بااستفاده از آمار توصیفی (میانگین وانحراف معیار) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادکه خودراهبری آموزش دهندگان آموزش بزرگسالان سازمان نهضت سواد آموزی که آموزش راهبردهای یادگیری را دریافت کرده اند به طور معنی دار بالاتر از خودراهبری آموزش دهندگانی است که این آموزش را دریافت نکرده اندو آموزش راهبردهای یادگیری بر خودراهبری آموزش دهندگان آموزش بزرگسال موثر بوده و در طول زمان از پایداری مناسبی برخوردار است..(p <۰/۰۵)
اثر بخشی آموزش راهبردهای یادگیری برخودراهبری آموزشدهندگان آموزش بزرگسال Keywords:
اثر بخشی آموزش راهبردهای یادگیری برخودراهبری آموزشدهندگان آموزش بزرگسال authors
خدیجه رسولی
دانشجوی دکتری، گروه تخصصی برنامه ریزی درسی، رشته علوم تربیتی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران.
قدسی احقر
عضو هیات علمی، پژوهشگاه مطالعات سازمان پژوهش و برنامه ریزی، تهران، ایران.
حسن اسدزاده
عضو هیئت علمی، گروه روانشناسی تربیتی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :