مطالعه همراهی پلیمورفیسمهای rs۲۲۴۹۸۶۳ و rs۱۲۳۳۳۳۴ بالادست ژن HLA-G با سقط مکرر در جمعیت زنان شمال غرب ایران در بازه زمانی ۱۳۹۷ الی ۱۳۹۸
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 317
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-23-10_007
تاریخ نمایه سازی: 6 اردیبهشت 1400
Abstract:
مقدمه: از جمله دلایل احتمالی برای سقطهای مکرر با علت نامشخص، وجود پلیمورفیسمهای ژنی میباشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی و همراهی پلیمورفیسمهای rs۱۲۳۳۳۳۴ و rs۲۲۴۹۸۶۳ بالادست ژن HLA-G با سقط مکرر خودبهخودی در جمعیت زنان شمال غرب ایران انجام شد. روشکار: این مطالعه مورد- شاهدی در سالهای ۹۸-۱۳۹۷ بر روی ۱۶۰ نفر از زنان مراجعهکننده از منطقه شمال غرب ایران به مرکز ناباروری مادر واقع در شهر تبریز انجام گرفت. ۸۰ نفر از آنها با سابقه سقط مکرر خودبهخودی (حداقل ۲ سقط) به عنوان گروه آزمایش و ۸۰ نفر دیگر دارای حداقل یک فرزند و بدون سابقه سقط بهعنوان گروه کنترل بودند. پس از تهیه نمونه خون محیطی از آنها، DNA ژنومی استخراج و پلیمورفیسمهای مذکور به کمک PCR و تکنیک Sequencing بررسی شدند. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه ۲۲) و آزمون فیشر انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنادار در نظر گرفته شد. یافتهها: فراوانیهای آلل G و ژنوتیپ GG جایگاه پلیمورفیسم rs۲۲۴۹۸۶۳ بین دو گروه بیمار و کنترل تفاوت آماری معنیداری نشان داد (۰۵/۰p<). در مورد جایگاه پلیمورفیسم rs۱۲۳۳۳۳۴، فراوانیهای آلل C و ژنوتیپ CC هرچند بین دو گروه بیمار و کنترل متفاوت بودند، اما این تفاوتها از نظر آماری معنیدار نبودند (۰۵/۰p>). همچنین بررسی هاپلوتایپی دو جایگاه، شایعترین هاپلوتایپ را هاپلوتایپ CG مشخص کرد که فراوانی آن بین گروههای بیمار و کنترل از نظر آماری معنیدار بود (۰۵/۰p<). نتیجهگیری: پلیمورفیسم rs۲۲۴۹۸۶۳ و هاپلوتایپ CG جایگاههای rs۲۲۴۹۸۶۳ و rs۱۲۳۳۳۳۴با اختلال سقط مکرر خودبهخودی در جمعیت مورد مطالعه همراهی نشان میدهند و میتوان آنها را بهعنوان فاکتور خطر بالقوه در نظر گرفت. کلمات کلیدی: پلیمورفیسم rs۲۲۴۹۸۶۳ و rs۱۲۳۳۳۳۴، سقط مکرر خودبهخودی، HLA-G
Keywords:
Authors
لیلی خاصوانی
کارشناس ارشد ژنتیک، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
محمد خلج کندری
دانشیار گروه ژنتیک مولکولی، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
بهارک ابراهیمی بهنام
کارشناس ارشد ژنتیک، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :