مقایسه چهار روش تخمین تبخیر و تعرق گیاه مرجع مبتنی بر درجه حرارت هوا در حوضه آبریز دریاچه ارومیه
Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 211
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JISE-37-1_005
تاریخ نمایه سازی: 8 اردیبهشت 1400
Abstract:
هدف این مطالعه مقایسه و واسنجی چهار روش مختلف تخمین تبخیر- تعرق گیاه مرجع مبتنی بر درجه حرارت هوا در مقیاس ماهانه در حوضه دریاچه ارومیه میباشد. روشهای انتخاب شده شامل هارگریوز ، تورنت وایت ، بلانی کریدل و لیناکر بودند. برای این منظور از اطلاعات پارامترهای هواشناسی ده ایستگاه در دوره آماری ۱۹۸۶ تا ۲۰۱۰ استفاده شد. نتایج روشهای مذکور با خروجی روش فائو پنمن-مانتیث مقایسه شدند. واسنجی روشها در دو حالت متمایز انجام شد. در حالت اول تنها یک ضریب واسنجی برای ایستگاهها تخمین زده شد. در حالت دوم ضریب واسنجی هر ایستگاه برای یکایک ماههای سال محاسبه شد. ارزیابی روشهای مورد مطالعه با آمارههای ،RMSE ، MBEوMAE انجام شد. میزان اثر بخشی عمل واسنجی روشها با آماره ارزیابی شد. نتایج نشان داد که قبل از واسنجی نتایج روشهای مختلف اختلاف زیادی با روش فائو پنمن-مانتیث داشت و واسنجی روشها در عملکرد آنها بهبود قابل ملاحظهای ایجاد کرد، همچنین نتایج نشان داد که واسنجی روشها در حالت دوم بسیار مناسب تر از حالت اول است. برای حوضه مورد مطالعه قبل و بعد از واسنجی (درحالت اول) روش هارگریوز به عنوان بهترین روش شناخته شد. پس از هارگریوز روشهای لیناکر و بلانیکریدل به ترتیب به عنوان روشهای مناسب تخمین تبخیر- تعرق گیاه مرجع (پس از واسنجی در حالت اول) تشخیص داده شدند. روش تورنت وایت خطای زیادی داشته و برای تخمین تبخیر- تعرق گیاه مرجع در منطقه مورد مطالعه مناسب تشخیص داده نشد. بعد از واسنجی (در حالت دوم) روش لیناکر به عنوان بهترین روش برای تخمین تبخیر- تعرق گیاه مرجعدر حوضه دریاچه ارومیه شناخته شد. روشهای هارگریوز، بلانیکریدل و تورنتوایت به ترتیب در ردههای دوم تا چهارم قرار گرفتند.
Keywords:
تبخیر وتعرق , حوضه آبریز دریاچه ارومیه , پنمن- مانتیث , هارگریوز , لیناکر , بلانیکریدل , تورنتوایت
Authors
امید بابامیری
دانشجوی کارشناسی ارشد رشته منابع آب دانشگاه تبریز
یعقوب دین پژوه
دانشیار دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز