اثر بخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر کاهش رفتارهای خودآسیبرسان سربازان دارای سابقه خودزنی
Publish place: Ebnesina، Vol: 21، Issue: 4
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 210
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SINA-21-4_003
تاریخ نمایه سازی: 8 اردیبهشت 1400
Abstract:
مقدمه: در جوانان و نوجوانان رفتارهای خودآسیبرسان دیده میشود. هدف از انجام این پژوهش، تعیین میزان اثر بخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر کاهش رفتارهای خودآسیبرسان سربازان دارای سابقه خودزنی در یک واحد نظامی بود.
روش بررسی: این مطالعه نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه همراه با مرحله پیگیری بود. جهت نمونهگیری، از بین سربازان دارای سابقه خودآسیبی، تعداد ۲۰ نفر بهعنوان نمونه آماری به روش نمونهگیری تصادفی انتخاب شدند و پس از انجام بررسیهای اولیه توسط پژوهشگر در خصوص دارا بودن معیارهای ورود به پژوهش، جهت شرکت در تحقیق انتخاب گردیدند. از پرسشنامه رفتارهای خودآسیبی گراتز جهت جمعآوری اطلاعات در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. بعد از اجرای پیش آزمون، گروه آزمایش تحت درمان برنامه رفتار درمانی دیالکتیکی بهصورت گروهی قرار گرفت. این برنامه در ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقهای و هفتهای ۲ جلسه اجرا شد.
یافتهها : نتایج نشان داد که برنامه رفتار درمانی دیالکتیکی به روش گروهی بر کاهش رفتارهای خودآسیبرسان سربازان دارای سابقه خودزنی در یک واحد نظامی با سطح معنیداری ۰۴/۰p= موثر بود. همچنین رفتار درمانی دیالکتیک بر کاهش کارکردهای درون فردی و بین فردی رفتارهای خودآسیب رسان سربازان دارای سابقه خودزنی موثر بود.
بحث و نتیجهگیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که برنامه رفتار درمانی دیالکتیک به روش گروهی بر کاهش رفتارهای خودآسیب رسان در سربازان دارای سابقه خودزنی موثر است.
Keywords:
Authors
احد محمدی
Department of Clinical Psychology, Faculty of Medicine, AJA University of Medical Sciences, Tehran, Iran
پرویز دباغی
Department of Clinical Psychology, Faculty of Medicine, AJA University of Medical Sciences, Tehran, Iran
محسن احمدی طهور سلطانی
Behavioral Sciences Research Center, Department of Clinical Psychology, Baqiyatallah University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :