بررسی اثر ریزنمونه و غلظت تنظیمکنندههای رشد گیاهی بر کالزایی در گیاه Stipagrostis pennata
Publish place: IRANIAN JOURNAL OF FIELD CROP SCIENCE، Vol: 51، Issue: 4
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 329
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJFCS-51-4_009
تاریخ نمایه سازی: 9 اردیبهشت 1400
Abstract:
گیاه Stipagrostis pennata برای تقویت پوشش گیاهی مناطق کویری و همچنین تثبیت شنهای روان کاشته میشود و بهدلیل مشکل تولید بذر در این گیاه، این پژوهش با هدف القا کالوس در این گیاه انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل دو نوع ریزنمونه (گره ساقه و بذر)، چهار سطح توفوردی کلروفنوکسی استیک اسید (۲,۴-D) با غلظتهای یک، دو، سه و چهار میلیگرم در لیترو پنج سطح بنزیل آمینوپورین (BAP) با غلظتهای صفر، ۰۵/۰، ۱/۰، ۲/۰ و ۴/۰ میلیگرم در لیتر بودند که در محیط کشت پایه موراشینگ و اسکوگ اعمال شدندند.این پژوهش بهصورت فاکتوریل و بر پایه طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد. ریزنمونه بذر در تیمارهای سه میلیگرم در لیتر توفوردی به همراه ۴/۰ و ۲/۰ میلیگرم در لیتر بنزیلآمینوپورین، بیشترین درصد القا کالوس (صد در صد) را نشان داد، درحالیکه بالاترین درصد القا کالوس، در ریزنمونه گره ساقه (۶۰ درصد) در تیمار سه میلیگرم در لیتر توفوردی به همراه ۴/۰ میلیگرم در لیتر بنزیلآمینوپورین بهدست آمد. در مورد صفات سطح و وزن تر کالوس برای هر دو ریزنمونه و حجم کالوس در ریزنمونه بذر نیز تیمار سه میلیگرم در لیتر توفوردی به همراه ۴/۰ میلیگرم در لیتر بنزیلآمینوپورین، بهعنوان تیمار بهینه شناخته شد. ریزنمونه گره ساقه در تیمار دو میلیگرم در لیتر توفوردی به همراه ۱/۰ میلیگرم در لیتر بنزیلآمینوپورین، بیشترین حجم کالوس را تولید کرد. بهطورکلی میتوان ریزنمونه بذر در ترکیب هورمونی غلظتهای سه میلیگرم بر لیتر توفوردی به همراه ۴/۰ میلیگرم در لیتر بنزیلآمینوپورین را بهعنوان پروتکل بهینهسازی شده معرفی کرد.
Authors
معصومه اسدی آقبلاغی
گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران
فرزاد شریف زاده
گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
منصور امیدی
گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران