پسابرنامه در پساکرونا، ضرورت تعلیم و تربیت امروز (مبتنی بر مدل رادار استراتژیک)

هدف این مطالعه، ارایه مدل مناسب جهت بررسی چالشها و فرصتهای محیط درونی و بیرونی پیش روی نظام تعلیموتربیت کشور در مقابله با پاندمی کووید ۱۹ (کرونا) و یا هر نوع بحران ملی و جهانی دیگر است. چرا که چنانچه آموزشوپرورش و نظام تعلیموتربیت نتواند در شرایط کرونایی و پساکرونایی براساس یک مدل و چهارچوب استراتژیک و راهبردی، برنامههای خود را تدوین کند، قادر نخواهد بود دوران سخت را مدیریت کرده و از آن گذر کند. اگرچه این بحران و این چالش کرونایی پیش روی، یک چالش و یک دشواری و تنگنای جهانی است، اما لازم است در قلمرو جغرافیایی خویش مبتنی بر یک مدل استراتژیک و راهبردی، به گونه ای برنامهریزی شود ت بتوان ضمن عبور از گردنه و پیک بحران، شاهد آیندهنگاری موفقی باشیم. بر این اساس، پژوهشگر سعی خویش را بر آن داشت تا با استفاده از تجارب زیسته در امر برنامهریزی استراتژیک و با استفاده از منابع و مطالعات موجود، «مدل رادار استراتژیک» را برای فائق آمدن بر چالشهای پیش روی پاندومی ویروس کرونا و یا بحران های مشابه ملی و جهانی در حوزه تعلیموتربیت پیشنهاد کند. این مدل موجب میشود تا سازمان و سیستم از اقدامات غیرعلمی، غیرسیستماتیک و روزمره اجتناب نموده و اطمینان کیفیت در برنامه و راهی که در پیش گرفته است را افزایش دهد.

Keywords:

پسابرنامه , پساکرونا , کرونا (کووید ۱۹) , مدل رادار استراتژیک , تعلیموتربیت