پیشگیری از بزهکاری اطفال و نوجوانان با افزایش جمعیت خانواده

هدف: کاهش جمعیت جوان پدیده ای جهانی است که هرم جمعیتی را در جوامع توسعه یافته دچار تغییر نموده و در کشورهای در حال توسعه نیز تهدید آن پیش بینی شده است. کشورما نیز از این روند مستثنی نمی باشد لذا اخیر مقام معظم رهبری سیاستهای کلی جمعیت را ابلاغ و دولت محترم نیز اقداماتی در این زمینه معمول داشته است تا از تحقق تهدید مذکور پیشگیری گردد. هدف این مقاله شناسایی رابطه بین افزایش تعداد فرزندان خانواده با پیشگیری از بزهکاری آنها می باشد. روش: این تحقیق از نظر نوع توصیفی- تحلیلی و از نظر هدف کاربردی با رویکرد نظری است. اطلاعات مربوطه از طریق مطالعات کتابخانه ای و سایت ها بدست آمده است. تحقیق شامل یک فرضیه اصلی و سه فرضیه فرعی بوده تحقیق با دیدگاه انتقادی نسبت به سایر تحقیقات موجود شروع و ادامه یافته است به گونه ای که اکثریت قریب به اتفاق تحقیقات فعلی افزایش تعداد فرزندان در خانواده را عامل خطر و سبب بزهکارشدن آنان می دانند ولی در این تحقیق به ازدیاد فرزندان خانواده با دیده عامل حمایتی و فرصت نگریسته شده ونقش و کارکرد آنان در پیشگیری از بزهکاری سایر فرزندان خانواده تبیین می نماید. یافته ها و نتایج: با استفاده از مبانی علمی ، مبانی شرعی و اصول فرهنگ حاکم بر جامعه ایرانی به تحلیل موضوع پرداخته به گونه ای که هر سه فرضیه تحقیق تایید گردیده و ثابت شد که تعدد فرزندان از طریق تحکیم ساختار خانواده ، جامعه پذیرنمودن فرزندان و تقلیل و خنثی سازی تاثیر سایر عوامل موثر بر بزهکاری ، در پیشگیری از بزهکاری فرزندان خانواده نقش دارد.

Keywords:

پیشگیری , بزهکاری , فرزندان , خانواده , نوجوانان