بررسی عوامل موثر بر میزان تجربه مزاحمت خیابانی (مطالعه موردی: زنان ۱۸ تا ۳۵ سال شهرستان همدان)

هدف کلی این پژوهش بررسی، توصیف، تفسیر و درک زنان نسبت به علل بزه دیدگی و قربانی شدن زنان در فضاهای شهری است. جامعه آماری مورد مطالعه کلیه زنان بین ۱۸ تا ۳۵ سال هستند که بر اساس فرمول کوکران (۳۲۶) خانم بهعنوان نمونه انتخاب شد. در طراحی پرسشنامه از پرسشنامههای استاندارد مزاحمت جنسی (فرچایلد، ۲۰۰۷؛ لرد،۲۰۰۹) استفاده شده است. از آلفای کرونباخ نیز بهمنظور بهدست آوردن روایی تحقیق استفاده شده است که آلفای کرونباخ برای طیف میزان تجربه مزاحمت خیابانی در سطح ۸۵/ است. تجزیهوتحلیل دادهها بهوسیله تحلیل واریانس، آزمون F و آزمون T و همچنین آزمون ضریب همبستگی پیرسون صورت گرفته است. طبق یافتههای تحقیق بین نوع آرایش، نوع پوشش، نابسامانی محل سکونت و میزان تجربه مزاحمت جنسی رابطه وجود دارد؛ همچنین بر اساس نتایج تحقیق بین حضور پلیس در سطح شهر و مزاحمت جنسی رابطه معنادار و معکوسی وجود دارد. مساله بعدی بررسی رابطه بین وضعیت تاهل، میزان تحصیلات، سن و میزان تجربه مزاحمت جنسی زنان است که خروجی تحلیل آماری رابطه معناداری را بین افراد متاهل و مجرد متصور نیست. بنابراین، میتوان گفت که تجربه مزاحمت خیابانی در خانمها ربطی به وضعیت تاهل و تحصیلات و سن آنها ندارد.

Keywords:

مزاحمت خیابانی , خشونت جنسی , پوشش , آرایش