بررسی اثربخشی آموزش تاب آوری بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دارای اضطراب اجتماعی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تاب آوری بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دارای اضطراب اجتماعی مقطع متوسطه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر ساکن در مدارس شبانه روزی مقطع متوسطه دارای اختلال اضطراب اجتماعی در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۹ شهرستان خلخال بود. حجم نمونه ۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه کنترل که به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از برای گردآوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی استفاده شد. روش پژوهش آزمایشی از نوع (طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل) بود. به گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۱ ساعته، برنامه آموزشی تاب آوری داده شد، پس از پایان آموزش از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره استفاده شد. مجذور اتا نشاندهنده اندازه ارتباط بین آموزش تاب آوری در متغیر خودکارآمدی تحصیلی (۰/۲۲) است ۰/۰۱

خودکارآمدی تحصیلی تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارتی میتوان گفت آموزش تاب آوری به طور معنیداری موجب افزایش میزان خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان شده است.

Keywords:

آموزش تاب آوری , خودکارآمدی تحصیلی , اضطراب اجتماعی , دانش آموزان.