اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی- رفتاری بر مشکلات رفتاری و کارکرد اجرایی دانش آموزان ابتدایی دارای نارساخوانی

پژوهش حاضر باهدف اثربخشی بازیدرمانی مبتنی بر رویکرد شناختی- رفتاری بر مشکلات رفتاری و کارکرد اجرایی دانش آموزان ابتدایی دارای نارساخوانی انجام گرفت. این پژوهش، از لحاظ هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا پژوهشی آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه گواه بوده است. بدین منظور، جامعه آماری این پژوهش، تمامی دانش آموزان ابتدائی دارای نارساخوانی منطقه دوم آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ بودند. در پژوهش حاضر ۳۰ دانش آموز دختر و پسر با نارساخوانی به صورت خوشه ای چندمرحله ای برای تکمیل پرسشنامه و اجرای برنامه آموزشی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند ۱۵) نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه گواه). برنامه آموزش بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی – رفتاری طی ۱۱ جلسه هر هفته دو جلسه (هر جلسه ۴۵ دقیقه) برای گروه آزمایش اجرا شد و در این مدت گروه گواه مداخلهای دریافت نکردند. داده ها به کمک پرسشنامه مشکلات رفتاری راتر (۱۹۶۷) و پرسشنامه کارکردهای اجرایی کولیج (۲۰۰۲) جمع آوری و با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه وتحلیل شدند. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد بین مشکلات رفتاری و همچنین کارکردهای اجرایی و مولفه های آن (تصمیم گیری، سازماندهی و بازداری) پس از مداخله بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری، در گروه آزمایش تفاوت معنادار آماری وجود دارد (P<۰/۰۵)؛ بنابراین میتوان نتیجه گرفت که برنامه آموزش بازیدرمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری به عنوان یک برنامه آموزشی موثر با فعالیتهای سازمان یافته، رهنمودی، دارای هدف و کوتاه مدت خود به ابراز هیجانهای منفی دانش آموزان با نارساخوانی کمک میکند که این امر مشکلات رفتاری و به تبع آن کارکردهای اجرایی از قبیل تصمیم گیری، سازماندهی، برنامه ریزی، خودمدیریتی و خودکنترلی را بهبود میبخشد.

Keywords:

بازی درمانی , بازیدرمانی شناختی- رفتاری , مشکلات رفتاری , کارکردهای اجرایی , نارساخوانی.