چرایی و چگونگی ارزش شناختی زبان دین

پوزیتیویسم منطقی با محدودیت در هستی شناسی، معرفت شناسی و زبان علمی، گزاره های دینی را فاقد معنی ارزش شناختی دانست. ویتگنشتاین دوم با اصل تحقیق پذیری، وظایف متعدد زبان مطرح و بین وظایف زبان دین و زبان علم فرق گذاشت. گزاره های دینی را غیر شناختاری دانست. به تبع برخی فیلسوفان تحلیل زبانی نظریه هایی برای غیر شناختاری بودن ارائه کردند. این مقاله با روش مطالعه کتابخانه ای نظریه های غیر شناختاری دیده شده و ابتدا دلایل منطقی معرفت بخشی گزاره های دینی بیان گشته، سپس عمده نظریه های غیر شناختاری زبان دین مورد نقد قرار گرفته است. دستاوردهای تحقیق با وجود تنوع موضوعی گزاره های دینی، به خصوص در قرآن مجید، دین زبانی خاصی ندارد، معیار مشترکی برای داوری زبان دین و علم وجود دارد، زبان دین به حسب تنوع موضوعات شناختاری صرف نیست و در مبانی علوم انسانی - اسلامی موضوعیت دارد. نظریه های غیر شناختاری به دلیل کلیت مدعی، نقض و از نظر محتوا مخدوش و با اهداف دین سازوار نیست.

Keywords:

پوزیتیویسم , تحقیق پذیری , تحلیلگران زبانی , معناداری و شناختاری