بررسی راندمان و توان خروجی موتور استرلینگ بر اساس تغییر در برخی از پارامترهای موثر در بازیاب حرارتی (طول، قطر، ضریب تخلخل و حجم مرده)

مهم ترین قسمت موتور استرلینگ نوع بتا که نقش اساسی در افزایش راندمان آن دارد، بازیاب حرارتی است. بازیاب حرارتی یکی از قسمت های مهم سیکل استرلینگ می باشد که مدل سازی آن به دلیل تاثیر پذیری از پارامترهای مختلف بسیار پیچیده است و نیز استفاده از بازیاب در موتور استرلینگ باعث کم شدن اتلاف حرارتی و در نهایت افزایش راندمان موتور می شود. در این مقاله تغییرات راندمان و توان خروجی موتور استرلینگ، ناشی از طول، قطر، تغییر ضریب تخلخل و حجم مرده در محدوده بازیاب حرارتی برای موتور استرلینگ نوع بتا، مورد بررسی قرار گرفته است. این مهم، توانایی پیش بینی و بهینه سازی توان خروجی موتور استرلینگ را بر اساس شرایط فیزیکی و هندسی بازیاب، دارا می باشد. برای این منظور، در ابتدا حل عددی موتور استرلینگ نوع بتا با استفاده از مدل ایزوترم و آدیاباتیک صورت گرفته است. برای صحه گذاری نتایج به دست آمده، از مشخصات هندسی و عملکردی موتور استرلینگ ساخت شرکت جنرال موتورز استفاده شده و نتایج به دست آمده با مقادیر منتشر شده مقایسه شده است . نتایج حاصله حاکی از این می باشد که با افزایش طول و قطر بازیاب توان خروجی موتور کاهش یافته درحالی که راندمان افزایش پیدا می کند و نیز با کاهش میزان تخلخل بازیاب، توان افزایش و راندمان موتور کاهش می یابد .

Keywords:

موتور استرلینگ , بازیاب حرارتی , ایزوترم , مدل سازی عددی