بررسی اثربخشی تحریک نوری کورتکس مغز بر کاهش علایم افسردگی و تغییرات الکتروانسفالوگرافی کمی(QEEG)

مقدمه: این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی تحریک نوری کورتکس مغز بر کاهش علایم افسردگی انجام شده است. روش کار: در این کارآزمایی بالینی ۶ نفر مبتلا به اختلال افسردگی با نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. آزمون بک و QEEG به عنوان پیش آزمون گرفته شده است. همچنین شرکت کنندگان از نظر وضعیت خواب، روابط اجتماعی، خلق، امیدواری، خطاهای شناختی مورد بررسی قرار گرفتند. درمان به صورت جلسات ۳ الی ۴ دقیقه ای، دو روز در هفته و برای ۱۰ جلسه صورت گرفته است. ناحیه تحریک پیشانی و نقاط F۳ و F۴ بود. داده ها با تستهای آماری مانند یو من-ویتنی و نرم افزار SPSS تحلیل شدند.  یافته ها: بین دو گروه آزمون و شاهد از نظر تغییر در موج دلتا در کانال FP۲ تفاوت معنی داری وجود دارد (۳=۵۰/۱۴۷، ۵=N۱، ۵=N۲، ۰۱۶/۰=P). نتایج حاصل از پرسشنامه افسردگی بک کاهش معنی دار نمرات در گروه آزمون را نشان می دهد (t=۳.۴, df=۲, p=۰.۰۳) در حالی که تفاوت نمرات در گروه شاهد معنی دار نمی باشد (t=۲.۳, df=۲, p=۰.۰۷).نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش با توجه به پرسشنامه افسردگی بک کاهش در علایم افسردگی را نشان می دهد. همچنین ثبت QEEG تغییر معنادار در سطح امواج دلتا در ناحیه F۲ را نشان می دهد. این ناحیه با قدرت قضاوت و مهار تحریک ها ارتباط دارد که می تواند در بهبود علایم افسردگی موثر باشد.

بررسی اثربخشی تحریک نوری کورتکس مغز بر کاهش علایم افسردگی و تغییرات الکتروانسفالوگرافی کمی(QEEG) Keywords:

افسردگی , الکتروانسفالوگرافی کمی , تحریک نوری کورتکس مغز , نور مادون قرمز