ارزیابی مولفههای زیباییشناسی نما در بناهای شاخص اداری شهر تهران در سالهای ۱۳۴۰-۱۳۹۰از نگاه طراحان و مردم عادی

موضوع نما و مولفههای زیباییشناسی به جهت رابطه تنگاتنگ طراحی معماری با ادراک مخاطبان، واجد ابعاد گسترده و پراهمیتی است و به عنوان محرکی برای شناخت سلیقه مردم از مولفه های بصری معماری شناخته می شود. هدف این پژوهش تبیین الگوهای زیباییشناسی به کار رفته در طرح نماهای ساختمانهای شاخص اداری شهر تهران بین سالهای ۱۳۴۰ تا ۱۳۹۰ است. نوآوری پژوهش در پر کردن خلا موجود در زمینهشناسایی مولفههای زیبایی شناسی نماهای بناهای اداری و نیز تحولات پیشآمده در نماهای معماری اداری از ۵۰ سال گذشته تاکنون میباشد. روش تحقیق این پژوهش ازل حاظ هدف، از نوع کاربردی و توسعهای و روش انجام پژوهش، توصیفی تحلیلی است و بر اساس ماهیت دادهها از نوع کمی-کیفی است. نمونه های این پژوهش بر اساس ۹ ساختمان اداری پیش ازانقلاب و ۱۰ ساختمان اداری پس ازانقلاب انتخاب شدهاند. نماها بر اساس سه بعد فرهنگی، اقتصادی و فناوری مورد تحلیل محتوای کیفی قرار گرفتند. همچنین معیارها بر اساس ابعاد کمی، کیفی شناسایی شدند و بر اساس مصاحبه نیمه ساختاریافته مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج نشان دهنده آن است ک متغیر بعد فرهنگی با (۳۲۹/۰=Beta) با ضریب معنیداری (۰۳۶/۰=sig) قویترین پیشبینیکننده مقوله زیباییشناختی ابنیهها میباشد و متغیر بعد اقتصادی(۲۷۱/۰=Beta) با ضریب معنیداری (۰۰۰/۰=sig) و در رتبه دوم، قدرت پیشبینی را در مدل دارا است و در رتبه سوم، متغیر بعد فناوری (۱۴۹/۰=Beta) با ضریب معنیداری (۰۰۰/۰=sig) میباشد.

Keywords:

زیباییشناسی نما , بناهای شاخص اداری شهر تهران بعد اقتصادی , بعد فناوری , بعدفرهنگی