بررسی اثر حلال بر اندازه و رهایش دارو در سنتز نانوذرات پلی(لاکتیک-گلیکولیک اسید) حاوی ونکومایسین

کوپلیمرهای پلی(لاکتیک-گلیکولیک اسید) از معدود پلیمرهای زیست تخریب پذیری است که از طرف سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) مجوز استفاده بالینی دارد و فعالیت ضدمیکروبی را بهبود می بخشند که علاوه بر افزایش حداکثری تمرکز ترکیب فعال دارویی در محل مورد نظر، منجر به کاهش عوارض جانبی داروها می شوند. در این مطالعه آنتی بیوتیک ونکومایسین به عنوان دارویی که در موارد گسترده عفونت تاثیر گذار است و به دلیل خاصیت آبدوستی استفاده ازآن در ساخت نانوذرات آسان است مورد استفاده قرار گرفته شده است. ویژگی های نانوذرات PLGA با استفاده از دو حلال مختلف دی کلرومتان و اتیل استات و نسبت های مختلف از دو این حلال بررسی شد که نشان داد حلال پلیمر در اندازه، پایداری، میزان کپسوله شدن و رهایش داروی بارگذاری شده تاثیرگذار است. در نهایت با انجام تست ضدباکتریایی هاله عدم رشد نتایج بدست آمده در مورد تاثیر حلال در رهایش دارو از نانوذرات PLGA به درستی اثبات می شود. محققان میتوانند با توجه به خصوصیات مورد نیاز در تحقیقات از هر کدام از ترکیبات حلال استفاده کنند.

بررسی اثر حلال بر اندازه و رهایش دارو در سنتز نانوذرات پلی(لاکتیک-گلیکولیک اسید) حاوی ونکومایسین Keywords:

نانوذرات , ونکومایسین , پلی (لاکتیک , گایکولیک اسید) , رهایش دارو , سنتز نانوذرات , ضدباکتریایی