توزیع بهینه ی میراگر ویسکوز در طراحی بر اساس جابجایی مستقیم سازه های کنترل شده

در این مقاله جهت افزایش کارایی طراحی بر اساس جابجایی مستقیم سازههای مجهز شده به میراگر ویسکوز، روشی برای تعیین توزیع بهینه میراگر ویسکوز پیشنهاد شده است. این روش مبتنی بر تعریف یک مسئلهی بهینهسازی برای تامین میرایی ویسکوز معادل مورد نیاز با حداقل مجموع ضریب میرایی میراگرهای ویسکوز است و برای حل آن از الگوریتم ژنتیک توزیع شده (DGA) استفاده شده است. برای آنالیز عددی و توضیح روش پیشنهادی، سه قاب فلزی ۲، ۵ و۲۰ طبقهی مجهز شده به میراگر ویسکوز خطی و طراحی شده بر اساس روش جابجایی مستقیم در نظر گرفته شده و به توزیع بهینه میراگر ویسکوز پرداخته شده است. سازههای کنترل شده در دو حالت توزیع بهینه و یکنواخت میراگرها تحت ده رکورد مصنوعی سازگار با طیف طراحی قرار گرفته و با استفاده از تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی به ارزیابی پاسخ سازهها پرداخته شده است. نتایج نشان میدهد که برای تامین میرایی ویسکوز معادل یکسان در دو حالت توزیع بهینه و یکنواخت میراگرها، استفاده از توزیع بهینه باعث کاهش قابل توجهی در مجموع ضریب میرایی میراگرها (تا ۳۰ درصد) و مجموع حداکثر نیروی میراگرها (تا ۲۴ درصد) و در نتیجه هزینهی تامین سیستم کنترل میشود. همچنین ارزیابی عملکرد سازههای کنترل شده تحت زلزلههای مصنوعی نشان میدهد که استفاده از توزیع بهینه میراگر علیرغم کاهش در هزینهی سیستم کنترل عملکرد مشابهی با حالت توزیع یکنواخت داشته است.

Keywords:

طراحی بر اساس عملکرد , طراحی بر اساس جابجایی مستقیم , میراگر ویسکوز سیال , بهینه سازی , الگوریتم ژنتیک توزیع شده