جرم پدیده ای انسانی اجتماعی است. انسان در هر جامعه به اقتضای انگیزه های روانی خود مرتکب جرمی می شود که زمینه های ارتکاب آن را از سازمان های فرهنگی، سیاسی، اقتصادی جامعه ی خود کسب کرده است. لذا بین
جرم و عوامل
جرم زای اجتماعی همبستگی نزدیک و مستقیم وجود دارد. از زمانی که مالکیت خصوصی بعنوان یک نهاد اجتماعی پذیرفته شده تجاوز به اموال دیگران نیز بعنوان یک عمل زشت مورد توجه بوده است. کلاهبرداران امروزه با توسل به وسایل متقلبانه و از راه خدعه و نیرنگ بدون هیچگونه خشونتی مال دیگران را (حتی با رضایت صاحب مال) از چنگال او خارج می کند.
کلاهبرداری بردن مال غیر با توسل به وسایل متقلبانه است و به لحاظ تسلط بر مال غیر یا سرقت و خیانت در امانت مشابه است لیکن دارای خصوصیات ویژه ای است که آن را از جرائم جدا می کند. آنچه که
جرم کلاهبرداری را از سایر جرایم علیه اموال متمایز می کند آن است که در اکثر این جرایم، مال بدون رضایت یا بدون آگاهی صاحب مال و حتی گاه به دلیل توسل
مجرم به اعمال خشونت آمیز، از قربانی به
مجرم منتقل می گردد در حالی که در کلاهبرداری، قربانی با رضایت و طیب نفس، مال را در اختیار
مجرم قرار می دهد.