مقایسه اثربخشی مصاحبه انگیزشی بر سازگاری روانی اجتماعی، هورمون کورتیزول و تنظیم شناختی هیجان در بیماران عروق کرونر قلب

نگرانی های جهانی در سال های اخیر به دلیل افزایش نسبت مرگ و میر به علت بیماری های قلبی-عروقی در کشورهای در حال توسعه و توسعه نیافته، افزایش یافته است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی مصاحبه ی انگیزشی بر سازگاری روانی اجتماعی، هورمون کورتیزول و تنظیم شناختی هیجانی در بیماران عروق کرونر قلبی طرح ریزی شده است. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی (با طرح پیش آزمون- پس آزمون چند گروهی با گروه گواه) بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه ی بیماران عروق کرونر قلب با دامنه سنی ۳۰ تا ۵۰ سال بود که در شش ماهه ی دوم سال ۱۳۹۷ به مراکز درمانی شهید رجائی شهر تهران مراجعه کرده اند و بیماری قلبی آنها محرز گردیده است. از جامعه آماری مذکور به منظور ارزیابی تفاوت دو درمان با احتمال خطای %۵ پس از کسب مجوزهای لازم از طریق فراخوان از بیماران قلبی مراجعه کننده به مرکز درمانی شهید رجائی دعوت به همکاری گردید و تعداد ۴۵ نفر انتخاب شده و به طور تصادفی در گروه های آزمایشی و کنترل (هرگروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند. متغیرهای وابسته در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از مقیاس سازگاری روانی اجتماعی ، کیت کورتیزول بزاقی شرکت IBL آلمان و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان مورد اندازه گیری قرار گرفتند. نتایج داده ها از طریق تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد که مصاحبه ی انگیزشی بر بهبود سازگاری روانی اجتماعی، کاهش هورمون کورتیزول و بهبود تنظیم شناختی هیجان در بیماران عروق کرونر قلب، نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری داشته اند. مصاحبه ی انگیزشی بر بهبود سازگاری روانی اجتماعی، کاهش هورمون کورتیزول در بیماران عروق کرونر قلب و بهبود تنظیم شناختی هیجان نسبت به گروه کنترل در هر دو مرحله ی پس ازمون و پیگیری اثربخشی معناداری داشته است.

Keywords:

سازگاری روانی اجتماعی , کورتیزول , تنظیم شناختی هیجان , مصاحبه ی انگیزشی , بیماری عروق کرونر قلب.