اثر بخشی خانواده درمانی سیستمی بر احساس انسجام روانی و عملکرد خانواده در خانواده های دارای فرزند مبتلا به اختلال نقص توجه / بیش فعالی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی خانواده درمانی سیستمی بر احساس انسجام روانی و عملکردخانواده در خانواده های دارای فرزند مبتلا به اختلال نقص توجه- بیش فعالی انجام شد.روش کار: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی (طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل نابرابر) میباشد. جامعه آماری شامل همه خانواده های دارای کودکان با اختلال نارسایی توجه – بیش فعالی دوره ابتدایی شهر مشهد در سال ۱۳۹۸-۱۳۹۹ بود. نمونه آماری این پژوهش به روش نمونه گیری در دسترس از بین کودکان با اختلال نارسایی توجه – بیش فعالی که به مرکز مشاوره پیوند در سال ۱۳۹۸-۱۳۹۹ در شهر مشهد مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. ۲۴ خانواده (زن و مرد) دارای فرزند مبتلا به اختلال نقص توجه – بیش فعالی و با گمارش تصادفی در دو گروه کنترل ۱۲) خانواده) و آزمایش ۱۲) خانواده) قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های احساس انسجام روانی فلنسبرگ (۲۰۰۶)، پرسشنامه بیش فعالی مک کانرز (۱۹۸۷) و پرسشنامه عملکرد خانواده مک مستر (۱۹۵۰) استفاده شد.نتایج: براساس آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره، خانواده درمانی سیستمی بر نمرات احساس انسجام روانی و عملکردخانواده در خانواده های دارای فرزند مبتلا به اختلال نقص توجه- بیش فعالی تفاوت معنادار ایجاد کرد .(P > ۰/۵)نتیجه گیری: خانواده درمانی سیستمی بر احساس انسجام روانی و عملکردخانواده در خانواده های دارای فرزند مبتلا به اختلال نقص توجه- بیش فعالی اثربخش میباشد.

Keywords:

خانواده درمانی سیستمی , احساس انسجام روانی , عملکردخانواده , اختلال نقص توجه- بیش فعالی.